Περί όψιμων "μακεδονομάχων" ή όταν ο "ονοματοδότης" κατηγορεί τον "νονό" για ...προδοσία!

Δεν σας κρύβω ότι δυσκολεύομαι να παραμείνω ψύχραιμος, όταν παρακολουθώ στις ειδήσεις, κατά τις επισκέψεις πολιτικών προσώπων στη Μακεδονία, οι μεν ανήκοντες στο ΣΥΡΙΖΑ να τυγχάνουν αποδοκιμασίας ως "προδότες" (και δικαίως, αφού, με τη Συμφωνία των Πρεσπών, πρόδωσαν την αλήθεια της ιστορικά και γεωγραφικά μίας και ελληνικής Μακεδονίας -βλ. σχετικά εδώ), οι δε ανήκοντες στη Νέα Δημοκρατία (ΝΔ) να γίνονται δεκτοί "μετά βαΐων και κλάδων", σχεδόν ως ..."μακεδονομάχοι"!!!

Ο λόγος είναι ότι, όσον αφορά το όνομα "Δημοκρατία της Μακεδονίας", που για μένα είναι η ουσία του όλου θέματος (βλ. εδώ), αυτό είχε δοθεί, εδώ και εικοσιπέντε χρόνια από τη ΝΔ (ως το μόνο ουσιαστικό -γραμματικά μιλάμε- συστατικό της προσωρινής σύνθετης ονομασίας των γειτόνων μας, "Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας" -τα υπόλοιπα είναι χρονικοί και επιθετικοί προσδιορισμοί).

     Μάλιστα, ενώ για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτό που έκανε ήταν συνεπές προς συγκεκριμένη -και ιστορικά καταγεγραμμένη ως απόφαση του ΚΚΕ- θέση της αριστερής ιδεολογίας (βλ. και πάλι εδώ), για την ΝΔ ήταν κόντρα στη θέση που διακήρυσσε, σε όλους τους τόνους, σε συμφωνία με την απόφαση των τότε πολιτικών μας αρχηγών, των Ευρωπαίων εταίρων μας και των ΗΠΑ (βλ. όπου πριν)!

Μάλιστα, μέσα στις δικαιολογίες που είχε δώσει ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (πατέρας του Κυριάκου), ήταν και η φράση που χρησιμοποιήθηκε στην ακόλουθη γελοιογραφία και που, δόξα τω Θεώ, μόνο προφητική δεν αποδείχτηκε:

     ΣΥΡΙΖΑ ούτε ψήφισα, ούτε και θα ψηφίσω ποτέ, γιατί δεν μπορώ -καθαρά από συνειδησιακής άποψης- να ψηφίσω ανθρώπους που δηλώνουν συνειδητά άθεοι (και μπράβο τους που το δηλώνουν!).

     Ούτε, όμως, μπορώ να ψηφίσω και ανθρώπους που, ενώ δηλώνουν ότι σέβονται την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, στην πράξη κάνουν τα αντίθετα.

Πρόσφατο παράδειγμα η μη στήριξη -ούτε καν για λόγους προεκλογικούς!- της πρότασης για ψήφισμα αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (βλ. εδώ). Να σημειωθεί ότι, ελέω της ευρωπαϊκής δεξιάς που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, τάχθηκε υπέρ του Ερντογάν, η πρόταση, έτσι κι αλλιώς, δεν θα υπερψηφιζόταν, οπότε η ΝΔ έχασε μια ευκαιρία να γίνει "τζάμπα μάγκας" (ή, μάλλον, "τζάμπα πατριώτης"), ενώ, αντίθετα, αθέτησε τις υποσχέσεις που για χρόνια έδινε στους Ποντίους για στήριξη της πρότασης αυτής!

     Για να επανέλθουμε, όμως, στο αρχικό θέμα μας και στο πόσο άτοπο είναι να χωρίζουμε τους ανθρώπους αυτών των δύο πολιτικών χώρων (με τους οποίους, να σημειώσω, δεν έχω τίποτα να χωρίσω -μόνο πεπραγμένα κρίνω και συγκρίνω) σε "προδότες" και "πατριώτες", θα χρησιμοποιήσω μια αλληγορία, όπου εγώ θα παριστάνω το ...γειτονικό μας κράτος!

     Είμαι, λοιπόν, εγώ στην κοιλιά της μανούλας μου (= Γιουγκοσλαβία) και όλοι με ξέρουν ως "έβρυο Σπύρο" (= Δημοκρατία της Μακεδονίας), ωστόσο, κανέναν δεν απασχολεί αυτό, γιατί ακόμα είμαι μέρος του σώματος της μητέρας μου.

Κάποια στιγμή γεννιέμαι (= διάλυση της Γιουγκοσλαβίας) και κάποιος άλλος σημαντικός άνθρωπος (=Ελλάδα), που είναι ο μόνος που έχει το όνομα Σπύρος (υπόθεση εργασίας), λέει ότι δεν είναι δυνατόν να ονομαστώ έτσι, γιατί θα δημιουργηθεί ανεπανόρθωτη σύγχυση, και όλοι συμφωνούν μαζί του.

Όμως, την ώρα που είναι να δηλωθεί το όνομά μου στο ληξιαρχείο (= ΟΗΕ), δηλαδή να γίνει η ονοματοδοσία μου, ο δικηγόρος του Σπύρου (= κυβέρνηση ΝΔ) δέχεται μια προσωρινή ονομασία, ως "πρώην κυοφορούμενο έμβρυο Σπύρος" (= Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας").

     Τα χρόνια περνούν, φτάνω τα εικοσιπέντε έτη ζωής κατά τα οποία, όλοι με φωνάζουν "Σπύρο" (= Μακεδονία), παρ' όλο που δεν έχω ακόμα βαφτιστεί, με εξαίρεση τα επίσημα γεγονότα στα οποία συμμετέχω (αθλητικούς αγώνες, συνέδρια, κλπ.) και, φυσικά, τον Σπύρο που προανέφερα.

     Ξαφνικά, εμφανίζεται νονός, δικηγόρος του Σπύρου κι αυτός (= κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ), ο οποίος, σε συμφωνία με όλους, πλην του εντολέα του (= Ελλάδα -ελληνικός λαός), κάνει τα βαφτίσια (= Συμφωνία των Πρεσπών) και μου δίνει το όνομα "ξανθός Σπύρος" (= Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας), για να με διακρίνει από τον εντολέα του, που είναι μελαχροινός (= ελληνικός), θεωρώντας ότι έτσι θα πάψει να υπάρχει η οποιαδήποτε σύγχυση μεταξύ των δύο προσώπων.

Το άτοπο είναι ότι, όπως αναφέρω και στον τίτλο της ανάρτησης, όταν συμβαίνει αυτό, εμφανίζεται ο ονοματοδότης (ΝΔ) να κατηγορεί τον νονό (ΣΥΡΙΖΑ) για ...προδοσία!!!

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Υ.Γ. Για να μην θεωρήσετε το καθαρά πολιτικό παραπάνω κείμενό μου ότι θέλει να υποστηρίξει κάποιο κόμμα (ότι είναι, δηλαδή, κομματικό) και για να ικανοποιήσω την περιέργεια ορισμένων, σας ενημερώνω ότι, στις επικείμενες εκλογές, δεν πρόκειται να ψηφίσω κανένα από τα κόμματα που εκπροσωπούνται αυτή τη στιγμή στη Βουλή, ούτε και αυτά που θα συνασπιστούν μαζί τους προεκλογικά (γιατί κι αυτό συμβαίνει).

Επίσης, δεν είμαι της άποψης "ψηφίζω ένα κόμμα για να μη βγει κάποιο άλλο" και δεν πιστεύω ότι "ψήφος σε μικρό κόμμα είναι χαμένη ψήφος". Αυτά...