Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Δεκέμβριος, 2017

Για να τελειώσουμε τη χρονιά με χιούμορ!

Εικόνα
  Σας παραθέτω τις σελίδες από το ημερολόγιο τοίχου που είχαν φτιάξει τα παιδιά του 1ου Γυμνασίου Ξυλοκάστρου για το έτος 2012 και το οποίο αποτελείται από συνθήματα στους τοίχους και όχι μόνο!     Μερικά απ' τα αγαπημένα μου είναι το "ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΗΣΥΧΑΣΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΑΠΟΚΤΉΣΟΥΝ" και το "ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΤΩΡΑ"!     Καλή διασκέδαση και με το καλό ο καινούριος χρόνος!

Συνταγές "διάσωσης" της Ελλάδας και η ...σωστή συνταγή.

Εικόνα
      Κάποια στιγμή, εκεί που χάζευα κάποιες φωτογραφίες από γκράφιτι στο διαδίκτυο, σκέφτηκα για δύο απ’ αυτές ένα τίτλο που θα μπορούσαν να έχουν σχετικά με τους τρόπους αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης και τους μοιράζομαι μαζί σας: Ο τίτλος για την πρώτη φωτογραφία που ακολουθεί, είναι «Το σωσίβιο “διάσωσης” των ξένων δανειστών μας» : Και ο τίτλος για τη δεύτερη «Η δική μας -δυστυχώς- συνταγή “διάσωσης”» :      Ευτυχώς υπάρχουν και αρκετοί που ακολουθούν τη σωστή συνταγή και πιάνουν από ένα κουπί ο καθένας, προσπαθώντας να σώσουν τη «βάρκα», αντί να προσπαθούν να την εγκαταλείψουν, ακόμη και πατώντας επί πτωμάτων… Είναι αυτοί που , κατά το Μακρυγιάννη, είναι στο «εμείς» και όχι στο «εγώ» και αποτελούν, κατά τη γνώμη μου, την μόνη πραγματική ελπίδα για έξοδο από την κρίση. Ελπίζω, η χρονιά που μόλις ξεκινά να μας βοηθήσει να πλησιάσουμε πιο κοντά στο Θεό και έτσι να έρθουμε και πιο κοντά ο ένας στον άλλο . Γιατί, για όσους από μας ο Θεός είν

Φράσεις που έχουν κάτι να μας πουν.

Εικόνα
     Μ’ αυτή την ανάρτηση θέλω να σας κάνω κοινωνούς κάποιων φράσεων που έχουν γραφτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μου, παρ’ όλο που μερικές απ' αυτές τις άκουσα ή τις διάβασα χρόνια πριν, γιατί θεώρησα ότι εξέφραζαν κάποια μεγάλη ή μικρή αλήθεια . Το πλεονέκτημα αυτών των φράσεων είναι ότι συνοδεύονται από ελάχιστα ή καθόλου σχόλια (παραδεχτείτε το, μόλις σχηματίστηκε στα χείλη σας ένα μειδίαμα ανακούφισης!), αφού η φύση τους είναι τέτοια που “τα λένε όλα από μόνες τους”. Μερικές φράσεις είναι από το “ημερολόγιο” των νεανικών μου χρόνων (βασικά, ποτέ δεν υπήρξε κάτι τέτοιο, αφού ο,τι έγραφα το έγραφα σε ο,τι ήταν πρόχειρο εκείνη τη στιγμή), τις οποίες δεν τις θυμάμαι όλες, αλλά τις σ ταχυολογώ ξεφυλλίζοντας τες  και παρουσιάζω κάποιες που θεωρώ αξιόλογες. Η σειρά που τις παρουσιά ζω είναι αντίστροφη, ώστε οι τελευταίες που προστίθενται να είναι πάνω πάνω κι έτσι να μπορείτε να ελέγχετε πιο εύκολα αν υπάρχει κάτι καινούριο, κάθε φορά που επισκέπτεσθε την ανάρτηση: "Τον τελευτ

Θαυμαστό σημείο-μήνυμα ελπίδας;

Εικόνα
Η παρούσα ανάρτηση, εκτός των άλλων, αποτελεί και απάντηση σε όσους απορούν για το τι απεικονίζει η φωτογραφία (ένας περίεργος σταυρός) που έχω στο προφίλ μου στο Viber . Σας παραθέτω, λοιπόν, δύο φωτογραφίες από ένα θαυμαστό σημείο , το οποίο αξιώθηκα να δω και ν' αποθανατίσω με το φωτογραφικό μου φακό. Ήταν την 11η Σεπτεμβρίου 2010 που, πηγαίνοντας προς την Παναγία την Προυσιώτισσα, σταματήσαμε για φαγητό στο Κεφαλόβρυσο Καρπενησίου (είναι το μέρος όπου έγινε η ιστορική μάχη με τους Τούρκους, στην οποία φονεύτηκε ο Μάρκος Μπότσαρης). Τηλεφώνησα στον δεσπότη (και κατά κόσμον θείο μας) για να ρωτήσω αν θα είναι στο γραφείο του για να περάσουμε να πάρουμε την ευχή του και, όταν άκουσε πού βρισκόμαστε, μου είπε να προσέξουμε να δούμε, κοντά στο μνημείο του Μπότσαρη και πίσω από ένα καινούριο εκκλησάκι, ένα σταυρό που είχε σχηματιστεί στα πλαϊνά της γέφυρας του Καρπενησιώτη ποταμού (ο ίδιος είχε επισκεφθεί την περιοχή την προηγούμενη μέρα). Όντως, περνώντας από κει, και ενώ

Χριστός ετέχθη, όπως λέμε ...Χριστός ανέστη!

Εικόνα
     Μια ευλογημένη συνήθεια των ορθοδόξων χριστιανών είναι, κατά τις άγιες ημέρες των Χριστουγέννων, να χαιρετούμε ο ένας τον άλλο με τη φράση " Χριστός ετέχθη! ", με αντιχαιρετισμό το " Αληθώς ετέχθη! ", κατά τα πρότυπα του 'Χριστός ανέστη!" και "Αληθώς ανέστη!" της περιόδου του Πάσχα. Πόσοι, όμως, από εμάς γνωρίζουμε ότι, κάποτε στην αγια Σοφιά, στη χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία, αντί του τρισάγιου ύμνου (Άγιος ο Θεός ...), ψαλλόταν ένας ύμνος αντίστοιχος με αυτόν που ψάλλουμε στην αναστάσιμη Θεία Λειτουργία (Χριστός ανέστη εκ νεκρών ...); Σας παραθέτω τα κείμενα, δίπλα το ένα στο άλλο, και ακολουθεί το σχετικό βίντεο με περισσότερες πληροφορίες και με την παγκόσμια πρώτη σύγχρονη εκτέλεση αυτού του ύμνου: Χριστός ετέχθη επί γης,            Χριστός ανέστη εκ νεκρών, εν φάτνη σπάργανα φορέσας,  θανάτω θάνατον πατήσας τα δεσμά διαρρήξας των           και τοις εν τοις μνήμασιν ζωήν ανομιών ημών.                          χαρισ

"...ως τα παιδία ..."!

Εικόνα
     Κάποια φορά, οι μαθητές ρώτησαν τον Ιησού "ποιος είναι μεγαλύτερος στη βασιλεία των ουρανών;". Ο Ιησούς, αφού έστησε μπροστά τους ένα παιδί, τους έθεσε τη " βάση εισαγωγής " για την βασιλεία των ουρανών, λέγοντας ότι " ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία , οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.", δηλαδή ότι "αν δεν αλλάξετε και δεν γίνετε όπως τα παιδιά, δεν πρόκειται να μπείτε στην βασιλεία των ουρανών". Στη συνέχεια, απαντώντας και στο αρχικό τους ερώτημα, είπε ότι "όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του, όπως αυτό το παιδί, αυτός είναι ο μεγαλύτερος (ο πιο σπουδαίος, θα λέγαμε) στη βασιλεία των ουρανών (όλα αυτά θα τα δείτε  εδώ )". Έτσι, έθεσε την παιδική ταπείνωση και απλότητα σαν προϋπόθεση όχι μόνο εισαγωγής αλλά και αριστείας στη βασιλεία Του. Ο Γεώργιος Δροσίνης εκφράζει τα παραπάνω με πολύ όμορφο τρόπο, σε σχετικό του ποίημα: Ό,τι έχεις μέσα σου παιδιάτικο σα θησαυρό να το φυλάξεις. Τους λογ

Ο σκουπιδότοπος που έγινε ...αξιοθέατο!

Εικόνα
          Δεκαετίες ολόκληρες τα απόκρημνα βράχια της ακτής στο Fort Bragg της Καλιφόρνιας δέχονταν τα απορρίμματα της ευρύτερης περιοχής. Μέχρι που κάποια στιγμή, η ανάπτυξη της οικολογικής (= σπιτολογικής) συνείδησης (της συνειδητοποίησης, δηλαδή, του γεγονότος ότι η Γη είναι το σπίτι που κατοικούμε και σαν τέτοιο πρέπει να το φροντίζουμε) οδήγησε στη δημιουργία χώρων υγειονομικής ταφής απορριμμάτων και στον όσο το δυνατόν καλύτερο καθαρισμό της ακτής από τα υλικά που είχαν συσσωρευτεί και δεν είχαν ακόμη αφομοιωθεί από το θαλάσσιο περιβάλλον (πλαστικά, λάστιχα, κλπ.).   Όμως, ένα είδος απορριμμάτων που δεν μπορούσε να μαζευτεί με τίποτα ήταν και τα παντός είδους γυαλιά και κρύσταλλα , τα οποία είχαν με τον καιρό θρυμματιστεί και μετατραπεί σε πολύχρωμα βότσαλα, αυτά που από μικρά παιδιά μάθαμε ν’ αποκαλούμε «γυαλόπετρες». Το αποτέλεσμα, λίγα χρόνια αργότερα, ήταν πάνω από τα μισά βότσαλα της παραλίας που υπήρχε ανάμεσα στα βράχια της ακτής να είναι γυάλινα, δημιουργώντα