"Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο"!

Ας αρχίσουμε απ' την αλήθεια , που είναι και πιο αυταπόδεικτη: Η αποχή και η λευκή ψήφος δεν είναι ουδετερότητα! Αντίθετα, είναι ψήφος στο φανατισμό , αφού ο φανατικός ποτέ δεν απέχει και ποτέ δε ρίχνει λευκό ! Δεν είναι τυχαίο ότι η άνοδος των ποσοστών ακραίων πολιτικών χώρων στις εκλογές, διεθνώς, σχεδόν πάντα συνυπάρχει με υψηλά ποσοστά αποχής. Η μετριοπάθεια ή η απογοήτευση από σχεδόν το σύνολο του πολιτικού κόσμου και από το χαμηλότατο επίπεδο στο οποίο έχει κατρακυλήσει ο πολιτικός λόγος, δεν πρέπει να μας οδηγεί σε αποχή ή λευκό . Αντίθετα, θα πρέπει να μας κάνει να ψάξουμε λίγο περισσότερο, στο χώρο των "μικρών"  ή και νεότευκτων πολιτικών παρατάξεων , που, συνήθως, δημιουργούνται ακριβώς για να προσφέρουν αυτό που δεν βρίσκει ο κόσμος στις "μεγάλες" παρατάξεις. Και εδώ ερχόμαστε στο μύθο της "χαμένης ψήφου" , όπως θεωρείται η ψήφος σε "μικρό" κόμμα. Κατ' αρχήν, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η

" Το όνομά μας είναι η ψυχή μας " ήταν ένα από τα συνθήματα που δεν έλειπε από κανένα συλλαλητήριο για τη Μακεδονία μας. Πρόκειται, ουσιαστικά, για τη φράση με την οποία τελείωναν μια επιστολή τους  προς τους Ευρωπαίους εταίρους μας, τον Μάρτιο του 1992 ,  οι Οδυσσέας Ελύτης , Μελίνα Μερκούρη , Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ , Δημήτρης Τσάτσος , Αριστόβουλος Μάνεσης και Γιάννης Γεωργάκης  (ολόκληρη η επιστολή, εδώ ). Το σύνθημα αυτό εκφράζει μια μεγάλη αλήθεια: από τη στιγμή που δοθεί σε άλλο κράτος όνομα με τον όρο " Μακεδονία ", έχουν δοθεί τα πάντα (εθνικότητα, γλώσσα, κλπ. -βλ. αναλυτικά, εδώ )! Με βάση τα παραπάνω, ένα δημοψήφισμα , που επίσης -και πολύ σωστά- υπήρξε σαν αίτημα στα συλλαλητήρια, θα περιελάμβανε ένα και μοναδικό ερώτημα : " Δέχεστε να περιλαμβάνει το όνομα της γειτονικής μας χώρας τον όρο "Μακεδονία" ή παράγωγά του; ", με την απάντηση να είναι, φυσικά, "ΝΑΙ" ή "ΟΧΙ". Πρόσφατα, έγιναν Ε

Πριν από τρεις μήνες και εν όψει δημοτικών εκλογών, είχα αναδείξει τον παραλογισμό που επικρατούσε στην κατασκευή μιας πανέμορφης κατά τ' άλλα πεζογέφυρας, στο παραλιακό μέτωπο της πόλης της Κορίνθου (βλ. εδώ ). Συνοπτικά, το παράλογο της υπόθεσης ήταν η ύπαρξη ράμπας , μόνο στη μία μεριά της πεζογέφυρας, και συνεχίστηκε (το παράλογο), όταν, έχοντας κατασκευαστεί η άλλη ράμπα, στο πλάι της άλλης μεριάς, δεν είχε κοπεί το κάγκελο , που εμπόδιζε την πρόσβαση σ' αυτήν! Σήμερα, και με την υπόθεση των εκλογών να έχει λήξει, επισκέφτηκα ξανά το χώρο και διαπίστωσα ότι το κάγκελο βρίσκεται ακόμα εκεί! Θα μπορούσε να πει κανείς ότι υπήρξε απλά αδιαφορία από τον Δήμο Κορινθίων, όμως υπάρχουν κάποια στοιχεία που δείχνουν ότι έγιναν αρκετές εργασίες στη γέφυρα αυτούς τους τρεις μήνες που μεσολάβησαν από την προηγούμενη ανάρτησή μου: Πρώτον, τοποθετήθηκε επιδαπέδιος φωτισμός , όπως διακρίνεται στην παραπάνω φωτογραφία, για να φωτίζει ...τι, άραγε; Μια ράμπα που δεν

Σήμερα, γιορτάζει το Άγιο Πνεύμα , το ένα από τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Στις μέρες μας, δυστυχώς, ο περισσότερος κόσμος ξεχνά ότι το Άγιο Πνεύμα είναι πρόσωπο και μάλιστα ισότιμο με τον Πατέρα και τον Υιό , τα άλλα δύο πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Ίσως αυτό συμβαίνει λόγω των όρων "πατέρας" και "υιός", που, στην καθημερινή ζωή, παραπέμπουν σε "κάποιον", ενώ ο όρος "πνεύμα" παραπέμπει σε "κάτι". Έτσι, άλλοι το θεωρούν πνεύμα του Θεού, κατ' αντιστοιχία με το πνεύμα του ανθρώπου, και άλλοι ως τη δύναμη-ενέργεια του Θεού. Όμως, τα ίδια τα λόγια του Χριστού δείχνουν ότι το Άγιο Πνεύμα είναι της ίδιας φύσης με Αυτόν: " καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ' ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα" (Κατά Ιωάννην, κεφ. 14, στίχ. 16). 'Άλλον", υπονοείται " σαν εμένα " και, φυσικά, όχι "κάτι", αλλά "κάποιον". Επίσης, στη γνωστή εντολή που δίνει στο