"Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο"!

     Ο αδελφός μου Αντώνης  εκοιμήθη τα μεσάνυχτα, ξημερώνοντας του Αγ. Νικολάου, στις 6 Δεκεμβρίου 2012 ,  μετά από ένα χρόνο πάλης με τον καρκίνο που είχε στα σπλάχνα. Από τότε και κάθε χρόνο τέτοιον καιρό, ο   Ναυτικός Όμιλος Λάρισας  καθιέρωσε κολυμβητικούς αγώνες για  τα μικρά “δελφινάκια” των προαγωνιστικών κατηγοριών   στη μνήμη του μέλους του διοικητικού του συμβουλίου και αδελφού μου . Ο λόγος είναι ότι και στο χώρο του ομίλου, όπως και σε κάθε άλλο χώρο που βρισκόταν, ο Αντώνης ήταν άνθρωπος προσφοράς . Ακόμα και στο ΙΚΑ όπου δούλευε σαν νοσηλευτής ίσχυε αυτό, σε σημείο μάλιστα που ο διοικητής του ΙΚΑ Λάρισας, συλλυπούμενός με στην κηδεία του, μου είπε: “Δεν μπορείς να καταλάβεις τι απώλεια ήταν αυτή για μας. Ο Αντώνης ήταν η “ψυχή” του ΙΚΑ Λάρισας!”. Δοξάζω και ευχαριστώ το Θεό για τους εξής λόγους:       1ον γιατί μου χάρισε έναν τέτοιον αδελφό που, παρά τις εξωτερικές διαφορές στο χαρακτήρα μας (εγώ ήμουν πάντα ο "συντηρητικός" και το "καλό παιδί

     «Έρχονται πουλιά στο Σύθα;». Αυτό με ρώτησε μια εκλεκτή συνάδελφος, όταν έδειχνα με ενθουσιασμό κάποιες σχετικές φωτογραφίες που είχα τραβήξει στις εκβολές του ποταμού Σύθα, στο Ξυλόκαστρο. Κατ’ αρχήν, και μόνο για όσους από σας δεν το γνωρίζουν, ο Σύθας πηγάζει απ' το βουνό που βρίσκεται πάνω απ' το Ξυλόκαστρο, το όρος Κυλλήνη ή Ζήρεια , … …το οποίο δημιουργεί με τις δύο υψηλότερες κορυφές του, τη Μικρή και τη Μεγάλη Ζήρεια, μια αγκαλιά, μέσα στην οποία γεννιέται ο ποταμός (που σ' αυτό το σημείο λέγεται Τρικαλίτικος , από τα Τρίκαλα), σχηματίζοντας την υπέροχη κοιλάδα της Φλαμπουρίτσας . Το μονοπάτι από τη θέση Βαρνεβό που διασχίζει τη Φλαμπουρίτσα είναι από τα πιο γραφικά της Ελλάδας! Στο πάνω μέρος της η κοιλάδα είναι ανοικτό βοσκοτόπι … … και, αν είναι κανείς τυχερός, μπορεί να συναντήσει το κοπάδι με τα άγρια άλογα της Ζήρειας ...  ...(βλ. και σχετικό βίντεό μου στο Youtube). Μετά στενεύει και γίνεται δασώδης,...

    Ανάμεσα στα διάφορα πλάσματα του Θεού, τα φίδια  βρίσκω ότι είναι από τα πιο γοητευτικά . Δεν περιμένω να συμφωνήσουν πολλοί μαζί μου, μιας και, εκτός ίσως από την έκφραση "φιδίσιο κορμί", οτιδήποτε άλλο περιλαμβάνει φίδι έχει συνήθως αρνητική χροιά ("φίδι κολοβό", "ύπουλο φίδι", "φίδι στον κόρφο σου", "το αυγό του φιδιού", κλπ.). Αυτό, σε συνδυασμό με ένα σωρό προκαταλήψεις , έχουν κάνει τα φίδια αποκρουστικά στη συνείδηση του περισσότερου κόσμου.      Η παρούσα ανάρτηση, εκτός από την παρουσίαση ενός μέρους της προσωπικής εμπειρίας μου, θα ήθελε να βοηθήσει να ξεπεραστούν αυτές οι προκαταλήψεις και, γιατί όχι, να κάνει κάποιους να δουν τα φίδια με...άλλο μάτι!       Ξεκινώ με την εμπειρία μου από ένα σπιτόφιδο , που επισκέφθηκε την πίσω βεράντα του σπιτιού μας στο Ξυλόκαστρο και το οποίο, επειδή δεν το αναγνώρισα, το έδιωξα ...κακήν κακώς! Αργότερα, το μετάνιωσα πικρά, όταν είδα στο διαδίκτυο ότι επρόκειτο για το άκακο φιδάκι

    Ήταν το φθινόπωρο του 1998 όταν κυκλοφόρησε το 10ο τεύχος του εξαιρετικού περιοδικού Ελληνικό Πανόραμα, με αφιέρωμα, μεταξύ των άλλων, και στο νησί της Γαύδου, απ' όπου ήταν και η φωτογραφία του εξωφύλλου: Στο μέρος του αφιερώματος που αφορούσε τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις στο νησί και στη σελίδα 69 υπήρχε μια φωτογραφία ενός τμήματος μαρμάρινου λιονταριού, με ένα μικρό αγόρι δίπλα του: Στη λεζάντα, κάτω από αυτή τη φωτογραφία, διαβάζουμε (τα έντονα γράμματα και οι υπογραμμίσεις δικές μου): "Τμήμα μαρμάρινου λιονταριού που ανακαλύφθηκε τυχαία από την Κική Σωτηροπούλου το καλοκαίρι του 1995 στις χαμηλές υπώρειες του λόφου του Αϊ-Γιάννη. Λίγο μετά την εύρεση ο γιος της κ. Σωτηροπούλου φωτογραφίζεται με το λιοντάρι στην παραλία του Αϊ-Γιάννη. ... Σήμερα εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων . (Φωτ. Αρχείο Κικής Σωτηροπούλου)". Περνούν πολλά χρόνια από τότε για να φτάσουμε στο 2014 , όταν κυκλοφορεί το βιβλίο του καταδικασμένου τρ

    Σας παραθέτω κάποιες φθινοπωρινές φωτογραφίες της λίμνης Δόξα, που τράβηξα στις 5 Νοέμβρη του 2008, για να δείτε ότι κάθε εποχή έχει την ομορφιά της . Συγκεκριμένα, το φθινόπωρο είναι για τα μικτά δάση ο,τι είναι για τα λιβάδια η άνοιξη: δημιουργεί μια ολόκληρη παλέτα με χρώματα! Στις φωτογραφίες που ακολουθούν, εκτός από το βαθύ πράσινο των ελάτων και το πιο ανοικτό των μαυρόπευκων, έχουμε διάφορες αποχρώσεις του κιτρινοκαφέ από πλατάνια και λεύκες (χαμηλά) και από βελανιδιές (ψηλότερα). Τις φωτογραφίες αυτές τις είχα στείλει σε κάποιον που, βλέποντας μια παρόμοια φωτογραφία, έλεγε ότι τέτοια τοπία δεν υπάρχουν στην Ελλάδα . Τώρα έπαψε να το λέει και δε βλέπει την ώρα και τη στιγμή που θ’ ανηφορίσει για τη λίμνη Δόξα -όνομα και πράμα- της ορεινής Κορινθίας ! Για τους αμύητους, το μοναστήρι πάνω από τη λίμνη είναι του Αγ. Γεωργίου και μεταφέρθηκε εκεί από την παλιά του θέση (το “παλιομονάστηρο”), από το οποίο έχει μείνει το εκκλησάκι μέσα στη λίμνη και κάποια χαλάσμα

     Πρόκειται για μια ημίωρη, πραγματικά συγκλονιστική συνέντευξη, της αδελφής του ενός από τους δύο δράστες της δολοφονίας του δικηγόρου Μιχάλη Ζαφειρόπουλου (όχι αυτού που τον πυροβόλησε), που καταδεικνύει με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο την κατάσταση της κοινωνίας μας , του -μόνο κατ' ευφημισμόν- σωφρονιστικού μας συστήματος και τ ου κράτους μας γενικότερα, όσον αφορά τα παραβατικά άτομα . Της κοινωνίας μας, γιατί περιγράφει πώς ωθεί κάποιο άτομο προς την παραβατικότητα, όταν δεν αντιμετωπίζει σωστά τις καλές προσπάθειές του για ένα καλύτερο μέλλον. Του σωφρονιστικού μας συστήματος, γιατί, αντί να δίνει τα σχετικά εφόδια στο άτομο για μια δεύτερη ευκαιρία, του στερεί κάθε τι το ανθρώπινο, μετατρέποντάς το σε ζώο, με μόνο ένστικτο αυτό της επιβίωσης. Τέλος, του κράτους μας, γιατί, ενώ τα γνωρίζει όλα αυτά, δεν έχει καταφέρει τόσα χρόνια να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο. Προσωπικά, δεν χρειαζόταν η ένθερμη επιβεβαίωση από τον πρόεδρο των σωφρονιστικών υπαλλήλων, κατά το

          Μέσα σ’ όλη αυτή τη φασαρία που δημιουργήθηκε με την υπόθεση του μικρού Αμίρ, βρέθηκε και κάποιος που μπήκε στον κόπο να δει τι προβλέπει ο νόμος για τη συγκεκριμένη περίπτωση, δηλαδή για τις προϋποθέσεις συμμετοχής αλλοδαπών μαθητών στην διαδικασία κλήρωσης για τον σημαιοφόρο, τους παραστάτες και αυτόν που θα καταθέσει το στεφάνι. Σας παραθέτω την συγκεκριμένη παλαιότερη απόφαση στην οποία παραπέμπει ο καινούριος νόμος, έχοντας σε πλαίσιο το επίμαχο σημείο: Ο μικρός Αμίρ ήλθε, μαζί με την οικογένειά του, στην Ελλάδα πριν από 19 μήνες και σε ελληνικό σχολείο πηγαίνει εδώ και 7 μήνες . Άρα, με βάση τα παραπάνω, η αλήθεια είναι ότι ο Αμίρ εξ αρχής δεν μπορούσε να συμμετάσχει στην κλήρωση . Η ευθύνη, βεβαίως, ανήκει στη διεύθυνση του σχολείου του (άγνοια νόμου δεν δικαιολογείται) και το τραγικό είναι ότι, ενώ έδωσε ένα δικαίωμα στον Αμίρ που δεν του ανήκε, κατηγορήθηκε για ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή ότι του στέρησε ένα δικαίωμα που του ανήκε!     Η