Το πρώτο μου μάθημα Φυσικής Αγωγής, στο e-class, η διαφορετικότητα και η ...αριστεία!

     Πολλοί απόρησαν, όταν, κατά την πρώτη καραντίνα, θέλησα να δημιουργήσω μαθήματα Φυσικής Αγωγής, στην ηλεκτρονική πλατφόρμα ασύγχρονης τηλεκπαίδευσης e-class (η-Τάξη), πολύ περισσότερο από τη στιγμή που αυτό δεν ήταν υποχρεωτικό και έπρεπε να είναι και επαναληπτικού χαρακτήρα, δηλαδή να έχει σκοπό την εμπέδωση πραγμάτων που είχα ήδη διδάξει.

"Τι σόι μάθημα Γυμναστικής θα κάνεις;", ρωτούσαν.

"Μαθήματα, που να περιλαμβάνουν τα σημαντικότερα από αυτά που τους έχω διδάξει.", τους απαντούσα, "Αυτά που θέλω να τους μείνουν, ακόμα κι αν ξεχάσουν όλα τ' άλλα!".

Το πρώτο μάθημα είχε τίτλο "Η αλληλοβοήθεια στον αθλητικό αγώνα, αλλά και στον αγώνα της ζωής!", και η συγκεκριμένη ενότητα "Αθλητικό ήθος: Όλοι νικητές, όλοι χαρούμενοι!".

Εκεί, παρέθετα, κατ' αρχήν, το ακόλουθο δίλεπτο βίντεο...

..και, ως "δραστηριότητα", το ακόλουθο κείμενο, που αποτελεί, ουσιαστικά, τις γενικές γραμμές της συζήτησης που είχαμε κάνει, όταν είχε προβληθεί το βίντεο στην κανονική τάξη, και η οποία επεκτάθηκε σε θέματα που αφορούν την διαφορετικότητα και την αριστεία:

 Αφού δείτε το βίντεο, ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ πάνω στις παρακάτω ερωτήσεις:

1. Τι έκφραση είχαν τα πρόσωπα των παιδιών, όσο αγωνίζονταν για να βγει το ΚΑΘΕΝΑ απ’ αυτά πρώτο;

2. Τι έκφραση είχαν, αφού αποφάσισαν, βοηθώντας το ένα το άλλο, να βγουν ΟΛΑ μαζί πρώτα;

3. Το παιδί που ήταν έτοιμο να πιάσει την κορδέλα του τερματισμού και να βγει πρώτο, αν το έκανε αυτό, σίγουρα θα ένοιωθε μεγάλη ΧΑΡΑ. Όταν, βοηθώντας το ένα το άλλο, βγήκαν όλα τα παιδιά νικητές, πιστεύετε ότι η χαρά που ένοιωσε ήταν μεγαλύτερη ή μικρότερη;

4. Πόσο σωστή σας φαίνεται η φράση «Χαρά που μοιράζεται γίνεται διπλή και λύπη που μοιράζεται γίνεται μισή»;

5. Κάποιος είπε «Ο Θεός μας έφτιαξε διαφορετικούς, όχι για να ξεχωρίζουμε ο ένας απ’ τον άλλον, αλλά για να ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ο ένας τον άλλον».

Συμφωνείτε με αυτή τη φράση και πώς θα μπορούσε να επηρεάσει τη στάση μας απέναντι στη ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ του άλλου; Αποτελεί απειλή ή ευκαιρία για να συμπληρώσουμε ο ένας τα κενά του άλλου; Ποια στάση πιστεύετε ότι θα σας έκανε πιο χαρούμενους;

6. "Όταν έχω κάτι (ικανότητες, γνώσεις, κλπ.) και το κρατώ για τον εαυτό μου, είμαι ΚΑΛΟΣ. Όταν, όμως, αυτό το μοιράζομαι και με τους άλλους, είμαι ΑΡΙΣΤΟΣ (ο καλύτερος)".

Πώς σας φαίνεται αυτή η φράση και πώς θα μπορούσε να επηρεάσει τον αγώνα σας να γίνεστε όλο και καλύτεροι;

Δεν υπάρχουν σωστές ή λάθος απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα. Οι απαντήσεις που θα δώσει ο καθένας σας θα δοκιμαστούν από την ίδια την εφαρμογή τους στη ζωή σας.

Θέλω, όμως, να θυμάστε ότι ΠΑΝΤΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΙΣ ΑΛΛΑΞΕΤΕ!

Ελπίζω, από τα παραπάνω, να καταλάβατε ότι το θέμα της αριστείας το βλέπω μέσα από τα λόγια του Χριστού "Εί τις θέλει πρώτος είναι, έσται πάντων ... διάκονος" (Μαρκ. θ΄35), ενώ τη φράση που αφορά τη διαφορετικότητα "Ο Θεός μας έφτιαξε διαφορετικούς, όχι για να ξεχωρίζουμε ο ένας απ’ τον άλλον, αλλά για να ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ο ένας τον άλλον" την είχε πει ο μακαριστός ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος.

Αυτό, όμως, που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι ότι και οι δύο παραπάνω στάσεις ζωής δίνουν στα παιδιά χαρά (ο όρος "ευτυχία" δεν είναι και τόσο κατανοητός σε ηλικίες δημοτικού -βλ. και εδώ) και, κόντρα σε μια εποχή που δίνει βάρος σε γνώσεις και δεξιότητες, αυτός είναι και ο κύριος στόχος της παιδαγωγικής μου: να δημιουργήσει χαρούμενους ανθρώπους!