Συμφωνία Πρεσπών: κι όμως, υπάρχει ελπίδα!

    Σε προηγούμενη ανάρτησή μου (βλ. εδώ) προσπάθησα να εξηγήσω γιατί η παραχώρηση του όρου "Μακεδονία" ή παραγώγου του στο κράτος των Σκοπίων, έστω και ως συνθετικό του ονόματός του, θα οδηγήσει, αργά ή γρήγορα, στη δημιουργία "Μακεδονικού Έθνους", διαφορετικού από το Ελληνικό, κάτι που θα συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ιστορία (να είναι, δηλαδή, κάτι μακεδονικό, χωρίς ταυτόχρονα να είναι και ελληνικό).

Μάλιστα, είχα υπονοήσει σαφώς ότι, με βάση τη φράση του εθνικού μας ποιητή "Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ο,τι είναι αληθές", η μεγαλύτερη προδοσία της αλήθειας (άρα και του έθνους), έχει πραγματοποιηθεί με την αποδοχή της ύπαρξης αυτού του όρου στην -έστω προσωρινή- ονομασία της γείτονος ("Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας"), κάτι που έχει γίνει αρκετά χρόνια πριν.

Προσέξτε ότι μιλώ για προδοσία και όχι για προδότες, μιας και δεν θεωρώ σωστό να κρίνω πρόσωπα, για τα οποία μόνο "ο Θεός κι η ψυχή τους" γνωρίζει υπό ποιες συνθήκες και για ποιους λόγους έπραξαν ο,τι έπραξαν (και δεν μιλώ για τους λόγους που λέγονται αλλά -πολύ περισσότερο- γι αυτούς που δεν μπορούν να λεχθούν...).

Στην Ορθοδοξία, όπως συχνά αναφέρω, βρισκόμαστε στο "εμείς", που σημαίνει ότι, για κάτι που θα κάνεις εσύ, είμαι κι εγώ υπεύθυνος, αν μη τι άλλο, γιατί δεν κατάφερα να σε πείσω να πράξεις διαφορετικά.

Υπό αυτό το πρίσμα, θα κρίνω και θα συγκρίνω λόγια, πράξεις, ιδεολογίες και γεγονότα, δεν θα κρίνω, όμως, ποτέ πρόσωπα (όποιος εντοπίσει κάπου στις αναρτήσεις μου να το έχω κάνει αυτό, τον παρακαλώ να μου το επισημάνει για να το διορθώσω!).

Όσον αφορά τη συμφωνία, υπήρξα σαφής ότι, εφ' όσον έχει δοθεί το όνομα, "έχουν δοθεί τα πάντα".

Δοκίμασα, τέλος, να απαλύνω τον πεσιμισμό που ενέπνεε το όλο κείμενο, με τη φράση "Το ψέμα, όμως, έχει κοντά ποδάρια και, όπως έλεγε γι αυτό το θέμα και ο Άγιος Παΐσιος, "Βρε παιδιά… Ο τσιγγάνος αν βάλει φουστανέλα γίνεται τσολιάς;"!".

Τώρα, θα προσπαθήσω να δείξω ότι, παρά την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, υπάρχει ελπίδα για μη δημιουργία "Μακεδονικού Έθνους" και η ελπίδα αυτή, εκτός από την κατάσταση που επικρατεί στο γειτονικό κράτος και όσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενο, βασίζεται στην πιστή τήρηση της συμφωνίας!

Και, πριν φωνάξετε τους κυρίους με τις άσπρες μπλούζες για να με μαζέψουν, εξηγώ με τη σειρά:

Όσον αφορά την κατάσταση του γειτονικού κράτους, γνωρίζουμε ότι αυτό αποτελείται από πολίτες διαφόρων εθνοτήτων. Από αυτούς, οι Αλβανοί (35% του πληθυσμού -διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό) ήδη ζήτησαν και πέτυχαν (με αντάλλαγμα τις δύο ψήφους τους, που είχε ανάγκη ο Ζάεφ για να κυρώσει η Βουλή τις συνταγματικές αλλαγές) να μην αναφέρονται ως "Μακεδόνες-πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας", αλλά ως "Αλβανοί-πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας".

Με βάση την αρχή της ισονομίας, σε συνδυασμό με το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, το ίδιο δικαιούνται να ζητήσουν και οι Σέρβοι, Βούλγαροι, Έλληνες, κλπ. που αποτελούν τις άλλες εθνότητες, που απαρτίζουν τον πληθυσμό της γείτονος, οπότε αυτοί που θα μείνουν να αυτοπροσδιορίζονται ως "Μακεδόνες-πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας", θα είναι μια ...μειοψηφία στη χώρα τους ("κυβέρνηση μειοψηφίας" έχω ακούσει, "έθνος μειοψηφίας" ποτέ)!

Δεν μπορώ εδώ να μην αναφέρω και πάλι τα λόγια του Αγίου Παϊσίου, που παρομοίαζε το κράτος των Σκοπίων σαν κτίσμα, με δομικούς λίθους "φαρσαλινούς χαλβάδες", που, αργά ή γρήγορα, θα διαλυθεί.

Όσον αφορά την πιστή τήρηση της συμφωνίας (όλο το κείμενο εδώ), όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως "Μακεδόνες" θα πρέπει να μας εξηγήσουν ποιος ακριβώς είναι ο κοινός "πολιτισμός, η ιστορία, η κουλτούρα και η κληρονομιά" (ακριβής αντιγραφή από το κείμενο της συμφωνίας) που προσδιορίζουν την εθνική αυτοσυνειδησία του "Μακεδονικού Έθνους", αφού, με βάση τη συμφωνία που έχουν προσυπογράψει, αυτά είναι "διακριτώς διαφορετικά από αυτά" του ελληνικού γεωγραφικού διαμερίσματος της Μακεδονίας, που είναι Ελληνικά! 

Δεν θα θεωρήσω, εδώ, όπως η κυβέρνηση, ότι αυτό το άρθρο "θωρακίζει τον αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό", γιατί, για μένα, από τη στιγμή που δίνουμε το δικαίωμα σε μια χώρα, που όπως όλες οι χώρες έχει το δικό της πολιτισμό, να τον ονομάζει, με βάση το όνομά της, "Μακεδονικό Πολιτισμό", που δεν είναι ελληνικός, η απίστευτη σύγχυση που δημιουργείται, μόνο "θωράκιση" του πραγματικού αρχαίου Μακεδονικού Πολιτισμού δεν είναι!

Ωστόσο, θα αναγνωρίσω ότι το συγκεκριμένο άρθρο πετυχαίνει κάτι άλλο, όσον αφορά αυτούς από τους γείτονές μας που θα θελήσουν να αυτοπροσδιοριστούν ως "Μακεδόνες", κι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από την κρίση ταυτότητας που θα δοκιμάσουν, προσπαθώντας να βρουν στοιχεία πολιτισμού και ιστορίας, που δεν θα είναι ελληνικά, για να αποτελέσουν την ιστορική και πολιτιστική τους συνείδηση, απαραίτητη για την ύπαρξη οποιουδήποτε έθνους (πραγματικά, θα ήθελα την απάντηση ενός Σκοπιανού ιστορικού σ' αυτόν τον γρίφο)!

Με άλλα λόγια, το όνομα (που -ξαναθυμίζω- είχε δοθεί πολύ καιρό πριν) χωρίς την ιστορία και τον πολιτισμό που το συνοδεύει θα αποδειχτεί άχρηστο, η δε κρίση ταυτότητας που θα περάσουν οι γείτονές μας θα είναι τέτοια που θα έχει καταλυτικές συνέπειες για την επιβίωση του κράτους τους.

Κι εδώ θα ξαναθυμηθώ τη φράση για τον τσιγγάνο που φόρεσε φουστανέλα αλλά δεν έγινε τσολιάς, την οποία είπε ο Άγιος Παΐσιος τον καιρό που οι Σκοπιανοί ντύνονταν αρχαίοι Μακεδόνες, κλπ. (ουσιαστικά, φορούσαν «φουστανέλα» για να δείξουν ότι είναι «τσολιάδες», αφού δεν τους είχαν όλοι αναγνωρίσει ως τέτοιους).

Με τη συμφωνία, τους ονομάσαμε «τσολιάδες», αλλά τους αφαιρέσαμε το δικαίωμα να φορούν «φουστανέλα», οπότε έμειναν … «γυμνοί»!

Θα μου πείτε ότι, έτσι που τα παρουσιάζω, αυτή η συμφωνία είναι ο,τι καλύτερο μπορούσαμε να πετύχουμε, ένα διπλωματικό ...αριστούργημα!

Απαντώ, επαναλαμβάνοντας ότι, από τη στιγμή που αποτελεί προδοσία της αλήθειας, αποτελεί και εθνική προδοσία, ακόμα κι αν αποδειχθεί ότι υποστηρίζει βραχυπρόθεσμα τα συμφέροντα της χώρας μας.

Και δεν είναι μόνο η φράση του εθνικού μας ποιητή αυτή που με κάνει να το υποστηρίζω αυτό. Είναι και η στάση του Ελευθέριου Βενιζέλου στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ο βασιλιάς της Ελλάδας Κωνσταντίνος του ζήτησε να αθετήσει μια συμφωνία με τη Σερβία για να αποκομίσει κέρδος για την πατρίδα μας και αυτός του απάντησε: «Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή χώρα για να κάνει μια τόσο μεγάλη ατιμία όπως είναι η προδοσία προς την Σερβία για λόγους εδαφικού συμφέροντος»!

Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι απαραίτητη προϋπόθεση για όλα τα παραπάνω αισιόδοξα σενάρια είναι η ακριβής τήρηση της συμφωνίας από τους γείτονές μας, κάτι που, κατά τη γνώμη μου και με βάση τα πρώτα δείγματα, μοιάζει πολύ δύσκολο.

Η ελπίδα, πάντως, υπάρχει!...