Υγειονομικοί σε αναστολή: Όταν το αλεξίσφαιρο γιλέκο προκρίνεται της ...πανοπλίας!

1. Η αδικία προς το κοινωνικό σύνολο.

     Η παραπάνω αφίσα, που έχει σταλεί από τον ΕΟΔΥ, ήδη από την αρχή της πανδημίας του κορωνοϊού, μεταξύ άλλων, και στο σχολείο μας, δείχνει πώς η χρήση της απλής χειρουργικής μάσκας μειώνει τον κίνδυνο μετάδοσης της νόσου από κάποιον φορέα της σε κάποιον άλλον άνθρωπο.

     Εκεί φαίνεται ότι, όταν είμαι φορέας και φοράω μάσκα, ο κίνδυνος μετάδοσης του ιού από εμένα σε κάποιον άλλον είναι μειωμένος κατά 95% (κίνδυνος 5%) και φτάνει ως και το 98,5% (κίνδυνος 1,5%), αν φοράει κι ο άλλος μάσκα.

     Από την άλλη μεριά, η προστασία που παρέχει ο εμβολιασμός, όσον αφορά την μετάδοση της νόσου (προσέξτε, όχι την σοβαρή νόσηση) υπολείπεται κατά πολύ των ανωτέρω ποσοστών, σε κάποιες δε περιπτώσεις είναι και ...μηδενική!

     Για του λόγου το αληθές, παραθέτω αποσπάσματα από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ1, στις 19 Αυγούστου 2021, που αφορούν έρευνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης για την μετάλλαξη Δέλτα:

"Ένα άλλο στοιχείο, που παρατηρούν οι επιστήμονες, είναι ότι ... οι διπλά εμβολιασμένοι ... φέρουν το ίδιο ιικό φορτίο με τους ανεμβολίαστους και, επομένως, το ίδιο εύκολα μπορούν να μεταδώσουν τον ιό, με το φτέρνισμα ή με τον βήχα.

Παρόμοια αποτελέσματα έχουν βρει στις έρευνές τους και οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί..." (μπορείτε ν' αναζητήσετε το συγκεκριμένο δελτίο στον ιστότοπο της ΕΡΤ, πατώντας εδώ -το σχετικό κομμάτι είναι από το 49:03" και μετά).

     Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να παρομοιάσουμε την προστασία για μετάδοση που παρέχει η μάσκα με μια πανοπλία και την αντίστοιχη προστασία από τον εμβολιασμό μ' ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο.

Αυτήν την στιγμή, αυτό που συμβαίνει με τους υγειονομικούς σε αναστολή είναι ότι έχουμε αποσύρει από την μάχη με την πανδημία κάποιους που φορούν πανοπλία, γιατί δεν φορούν και αλεξίσφαιρο γιλέκο από μέσα!

Δεν θέλω δε, με τίποτα, να σκεφτώ πόσες ανθρώπινες ζωές έχει κοστίσει αυτή η πρόδηλα ανορθολογική επιλογή μας, σ' έναν αγώνα που δίνουμε όλοι μαζί και που κανένας δεν περισσεύει (ειδικά, για τον χώρο της υγείας, αυτό ισχύει χρόνια τώρα).

Επειδή ο καθένας έχει το δικαίωμα ν' αμφισβητήσει τα παραπάνω δεδομένα, τον παρακαλώ ν' ανατρέξει στις αναφορές ακόμα και των ίδιων των εταιρειών που παράγουν τα εμβόλια, όσον αφορά το ποσοστό προστασίας από μετάδοση του ιού (όχι από σοβαρή νόσηση, που είναι ο κύριος λόγος για τον οποίον παράγονται) και θα δει ότι έτσι έχουν τα πράγματα.

Χαρακτηριστικό είναι, άλλωστε, το γεγονός ότι, σε δίκη του καθηγητή Φαρμακολογίας κ. Κούβελα, όπου φέρεται, με τα γραφόμενα και λεγόμενά του, να αποτρέπει τον πληθυσμό από τον εμβολιασμό (σημειώνω ότι ο ίδιος είναι εμβολιασμένος), η κατηγορία δεν είναι ότι με αυτό θα δημιουργηθεί κίνδυνος για την δημόσια υγεία (μέσω της αυξημένης μετάδοσης του ιού από τους ανεμβολίαστους), αλλά ότι θα ζημιωθεί η εθνική ...οικονομία(!), από τις εργατοώρες που θα χαθούν, λόγω της νόσησης των ανεμβολίαστων, που δεν θα ήταν τόσο σοβαρή, αν είχαν εμβολιαστεί.

Και, για να τελειώνω με αυτό, τα μέτρα κατά της μετάδοσης της νόσου, κατά κύριο λόγο, είναι αυτά που τηρούσαν οι υγειονομικοί και πριν το εμβόλιο και των οποίων η τήρηση δεν επέτρεψε την εξάπλωση της νόσου στα νοσοκομεία μας, ώστε να γίνουμε Μπέργκαμο: Χέρια (συχνή απολύμανση), Απόσταση (η ενδεδειγμένη, ανάλογα με τις συνθήκες) και Μάσκα (όπου η χρήση της κρίνεται απαραίτητη) -με τρία γράμματα, Χ.Α.Μ..

Αν αυτά δεν τηρούνταν, χρόνια τώρα, στα νοσοκομεία μας, όπου κυκλοφορούν ανθεκτικά στις αντιβιώσεις μικροβιακά στελέχη, που προκαλούν τις γνωστές ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις (δυστυχώς, λόγω της αλόγιστης χρήσης αντιβιοτικών, είμαστε από τις πρώτες χώρες σ' αυτές), σχεδόν κανείς δεν θα' βγαινε ζωντανός από νοσοκομείο!

2. Η αδικία προς τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς.

     "Ναι", θα πει κάποιος, "δέχομαι ότι οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί δεν θέτουν, άμεσα, σε κίνδυνο την δημόσια υγεία, προσφέροντας κανονικά τις ανεκτίμητες υπηρεσίες τους. Όμως, εκ της θέσεώς τους και του επιστημονικού κύρους τους, με το να μην εμβολιάζονται, δίνουν το κακό παράδειγμα στην κοινωνία και θρηνούμε θύματα, που θα μπορούσαν να είχαν γλιτώσει με μια απλή όχι θανατηφόρα νόσηση, αν ήταν εμβολιασμένα.".

Ως υπόθεση εργασίας και αφού παραβλέψω το γεγονός ότι το ίδιο ισχύει, για παράδειγμα, με τους πνευμονολόγους που καπνίζουν, θα δεχτώ ότι έτσι έχουν τα πράγματα και ότι θα πρέπει να τιμωρηθούν γι' αυτό, με μια δίκαιη τιμωρία, ανάλογη της βλάβης που δημιουργούν με την συμπεριφορά τους.

Για να δούμε αν η αναστολή εργασίας και αποδοχών, που έχει επιβληθεί στους ανεμβολίαστους υγειονομικούς έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά, θα πάρω την περίπτωση ενός ανθρώπου που έχει διαπράξει το χειρότερο έγκλημα που μου' ρχεται στο μυαλό: Κάποιος που βίαζε και σκότωνε, κατ' εξακολούθηση, μικρά παιδιά, αφού, πρώτα, τα υπέβαλλε σε φρικτά βασανιστήρια!

Με δεδομένο ότι, στην πατρίδα μας δεν υφίσταται θανατική ποινή, ακόμα και ...χιλιάκις ισόβια να καταδικαστεί, θα έχει ένα μέρος για να μένει (το κελί του) και ένα πιάτο φαγητό για να τρώει.

Όμως, οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί δεν έχουν εξασφαλισμένο τίποτε απ' τα δύο, αφού έχουν στερηθεί παντελώς του εισοδήματός τους, που, σε πολλές περιπτώσεις ήταν και το μοναδικό μέσο βιοπορισμού τους!

Προσέξτε, δεν είναι σε διαθεσιμότητα, ώστε να παίρνουν ένα μέρος του μισθού τους, ούτε είναι άνεργοι, ώστε να λαμβάνουν επίδομα ανεργίας, ούτε καν έχει λυθεί η σχέση εργασίας τους στο Δημόσιο, ώστε να πιάσουν κάπου αλλού δουλειά.

Έχουμε, λοιπόν, μια πρωτόγνωρη ποινή, που δεν έχει επιβληθεί ποτέ σε κανέναν, ούτε και στον χειρότερο εγκληματία, για το έγκλημα του ...κακού παραδείγματος!

Όποιος μπορεί να πει ότι δεν διέπραξε ποτέ αυτό το έγκλημα (στον χώρο εργασίας του, στην οικογενειακή του ζωή, στις υποχρεώσεις του απέναντι στην Πολιτεία, κλπ.) "πρώτος τον λίθον βαλέτω", θεωρώντας ότι η τιμωρία αυτή είναι δίκαιη -εγώ, πάντως, δεν μπορώ να το πω...

Ο "ἀγαπῶν τὴν ἀδικίαν μισεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν", λέει ο δέκατος Ψαλμός του Δαυίδ, στον πέμπτο στίχο του.

Την ανοχή, εκ μέρους μας, μιας τέτοιας αδικίας, εις βάρος μιας ομάδας ανθρώπων, που κάποτε χειροκροτούσαμε για την μάχη που έδιναν και την οποία δεν τους αφήνουμε τώρα να δώσουν, θα την βρούμε μπροστά μας.

Σήμερα αυτοί.

Αύριο ποιος;...