Ορθοδοξία και υποχρεωτικότητα.

     Κάποτε, ο μακαριστός π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος (+1966), βραβευμένος και από την Ακαδημία Αθηνών για το συγγραφικό του έργο, συζητούσε με έναν νεαρό κομμουνιστή, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού, με τραίνο.

Ο νεαρός προσπαθούσε να βρει κοινά σημεία κομμουνισμού και χριστιανισμού, αλλά "δεν του έβγαινε", κατά το κοινώς λεγόμενο.

Κάποια στιγμή, είπε:

"Εντάξει, πάτερ, παραδέχομαι ότι, σε κοσμοθεωρητικό επίπεδο, δεν υπάρχει κοινός τόπος, αλλά κι εσείς πρέπει να παραδεχθείτε ότι, σε κοινωνικό επίπεδο, ταυτιζόμαστε, αφού και οι δύο μιλάμε για ισότητα, δικαιοσύνη, κοινοκτημοσύνη.".

"Όχι.", ήταν η κοφτή απάντηση του πατρός Ιωήλ.

"Μα, γιατί όχι;", ρώτησε, αγανακτισμένος ο νεαρός!

"Όχι, γιατί εσείς λέτε "Βλέπεις αυτόν. Έχει. Λοιπόν, παρ' του!", ενώ εμείς λέμε "Βλέπεις αυτόν. Δεν έχει. Λοιπόν, δωσ' του!"", απάντησε ο π. Ιωήλ, κάνοντας τον νεαρό να συναισθανθεί την τεράστια διαφορά που υπάρχει στον ΤΡΟΠΟ, με τον οποίο οι δύο κοσμοθεωρίες προσπαθούν να κάνουν πράξη τα ιδανικά τους.

"Καλόν, μη καλώς γινόμενον, καλόν ουκ εστίν" (δηλαδή, καλό, που δε γίνεται με καλόν τρόπο, δεν είναι καλό), λένε οι Άγιοι Πατέρες μας.

Η Ορθοδοξία και οι δημοκρατίες, προκειμένου να υπηρετήσουν το ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ, χρησιμοποιούν την πειθώ-παιδεία-κατήχηση, οι δικτατορίες τον εξαναγκασμό-υποχρεωτικότητα.

"Η Εκκλησία έχει ΜΟΝΑΔΙΚΟ όπλο την πειθώ", ειπώθηκε, πρόσφατα, από επίσημα εκκλησιαστικά χείλη, και, όντως, έτσι είναι.

Ο Ίδιος ο Χριστός, στην Αποκάλυψη, λέει "Ιδού, έστηκα επί την θύρα και κρούω", δηλαδή, "Να, στέκομαι έξω από την πόρτα της ψυχής σου και κτυπώ για να μου ανοίξεις" (Αυτός, που εμφανίστηκε στους μαθητές Του, "κεκλεισμένων των θυρών"!).

Δεν παραβιάζει την πόρτα της ψυχής μας, παρ' όλο που γνωρίζει ότι αυτό ταυτίζεται με τη σωτηρία μας, γιατί γνωρίζει ότι σωτηρία με το ζόρι, μόνο σωτηρία δεν είναι!

ΜΑΚΡΙΑ, λοιπόν, ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΚΑΘΕ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ.

Οι ΑΞΙΕΣ, που επιβάλλονται αντί να εμπνέονται, καταδικάζονται στη συνείδηση του λαού, δημιουργώντας ΑΠΩΘΗΜΕΝΑ.

Τρανταχτό και ΘΛΙΒΕΡΟ παράδειγμα, το σύνθημα "Στο δι...λο η οικογένεια, στο δι...λο κι η πατρίς. Η Ελλάδα να πεθάνει, να ζήσουμε εμείς", που, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι άσχετο με τη ΣΥΝΔΕΣΗ, στο παρελθόν, του τρίπτυχου "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" ΜΕ ένα ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ (και όλοι καταλαβαίνετε για ποια πολιτική περίοδο μιλάμε...).

Στ' αλήθεια, θέλουμε να συμβεί το ίδιο και για ένα σημαντικό επίτευγμα της Ιατρικής Επιστήμης, που είναι οι εμβολιασμοί;

Ας το σκεφτούμε λίγο, πριν καταλήξουμε να προσπαθούμε να μαζέψουμε τα ...ασυμμάζευτα ενός αντιεμβολιαστικού κινήματος, που θα έχει γιγαντωθεί, μέσα από τις δικές μας πολιτικές επιλογές για υποχρεωτικότητα.

Η μη προσέλευση του κόσμου, σε κλεισμένα ραντεβού για εμβολιασμό, που παρατηρείται, τελευταία (είκοσι με τριάντα χιλιάδες λιγότεροι εμβολιασμοί, ημερησίως, από το συνηθισμένο), και το φαινόμενο προσπάθειας υφαρπαγής ψευδών βεβαιώσεων εμβολιασμού δεν μας λένε τίποτα;

ΓΙΑ ΕΝΑ εμβόλιο, ΘΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΜΕ, στη συνείδηση του λαού, ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ;

Αν, πραγματικά, νοιάζεται η πολιτική ηγεσία για την υγεία των πολιτών, μέσω του εμβολιασμού, θα πρέπει ΝΑ ΠΑΨΕΙ, αμέσως, ΚΑΘΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Εγώ τα είπα και "αμαρτίαν ουκ έχω"...

Υ.Γ. Λυπάμαι, αν στεναχώρησα κάποιους από εσάς που ανήκετε στο αντιεμβολιαστικό κίνημα, αλλά δεν υπήρξα ποτέ αντιεμβολιαστής και η απόφασή μου να μην κάνω το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ εμβόλιο, που έχει παραχθεί με συγκεκριμένη βιοτεχνολογία, δεν έχει καμία σχέση με αντιεμβολιαστικές λογικές.