Θεία Κοινωνία: ψωμί και κρασί ή σώμα και αίμα Χριστού;

     Μεταφέρω ένα θαυμαστό γεγονός, όπως μας το διηγήθηκε ο γιος μας, που είναι φοιτητής σε μια επαρχιακή πόλη: 

Στη φοιτητοπαρέα του, υπάρχει μια κοπέλα που έχει αλλεργία στο αλκοόλ (οινόπνευμα). Όχι να το βάλει στο στόμα της δεν μπορεί, αλλά ούτε και να το μυρίσει καλά καλά!

Κάποια Κυριακή, μετά από τον εκκλησιασμό στον πανεπιστημιακό ναό, κατά τον οποίο η συγκεκριμένη κοπέλα κοινώνησε, υπήρχε στο προαύλιο μπουφές με διάφορα κεράσματα (όμορφη συνήθεια σε αρκετούς ναούς, που επιτρέπει στο εκκλησίασμα να γνωριστεί καλύτερα, μετά από την κοινή λατρεία). 

Ένα απ' αυτά τα κεράσματα (γλύκισμα) περιείχε και κρασί και άρεσε τόσο στον γιο μας, που, χωρίς να το πολυσκεφτεί, το πρότεινε με ενθουσιασμό στην κοπέλα, η οποία του απάντησε "Είσαι καλά που θα φάω κάτι τέτοιο; Θέλετε να με τρέχετε μετά;"

Ο γιος μας δαγκώθηκε και, για να δικαιολογηθεί, είπε "Συγγνώμη, αλλά ...σε είδα που κοινώνησες και ξεχάστηκα!", για να λάβει την αυθόρμητη απάντηση: "Μα, η Θεία Κοινωνία δεν είναι ψωμί και κρασί. Είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού."!!!

Ο γιος μας ψέλλισε ένα αμήχανο "Ναι, ...σωστά...", αλλά μέσα του αισθανόταν απέραντη ντροπή και θαυμασμό, ταυτόχρονα. Ντροπή γιατί από μικρός γνώριζε αυτή την αλήθεια, αλλά η πράξη έδειξε ότι δεν την πολυπίστευε, και θαυμασμό γιατί έβλεπε αυτή την κοπέλα να βιώνει ένα διαρκές θαύμα στη ζωή της με απόλυτη φυσικότητα, την οποία δεν ήθελε με τίποτα να καταστρέψει συνεχίζοντας την κουβέντα (μην ξεχνάμε ότι, με την ίδια φυσικότητα περπάτησε και ο απόστολος Πέτρος επάνω στα κύματα, μέχρι που παρατήρησε το μέγεθος των κυμάτων και η πίστη του κλονίστηκε)!
Για τον ίδιο λόγο κι εγώ δεν δημοσιεύω περαιτέρω λεπτομέρειες απ' αυτή τη διήγηση. Άλλωστε, δεν μ' ενδιαφέρει να πείσω κάποιον ότι τα λόγια του ίδιου του Κυρίου είναι αξιόπιστα, όταν λέει ότι το σώμα Του και το αίμα Του είναι αληθινά "βρώσις" και "πόσις" (βλ. εδώ)!