Ελληνική γλώσσα. Θησαυρός, που μας κάνει περήφανους, αλλά χωρίς ...ψευδαισθήσεις.

     Με αφορμή την καθιέρωση από την ελληνική πολιτεία και τον εορτασμό για πρώτη φορά φέτος της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας, στις 9 Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του Διονυσίου Σολωμού (βλ. σχετικό ΦΕΚ εδώ), κάνω, με ιδιαίτερη χαρά, αυτή την ανάρτηση-αφιέρωμα στον παγκόσμιο αυτό πολιτιστικό θησαυρό που λέγεται ελληνική γλώσσα.

Πολλές φορές, έχω γίνει αποδέκτης μηνυμάτων ηλεκτρονικής αλληλογραφίας που αφορούν τη "μοναδικότητα" της ελληνικής γλώσσας, για διάφορους λόγους. Και, σε όσους με ξέρουν, ίσως να έχει κάνει εντύπωση (γνωρίζοντας πόσο ευλογημένος αισθάνομαι για το γεγονός ότι πατρίδα μου και χώρος διαμονής μου είναι η Ελλάδα μας) το γεγονός ότι σχεδόν ποτέ δεν προώθησα αυτά τα μηνύματα, όσο κολακευτικά κι αν ήταν για την πατρίδα μας, που υπεραγαπώ. Ο λόγος είναι ότι, όπως λέει ο λαός μας, "όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι" και τα μηνύματα αυτά είχαν υπερβολικά πολλά “κεράσια”. Μάλιστα, κάποια απ’ αυτά, ήταν αυταπόδεικτα ψεύδη, που δεν άντεχαν στην ελάχιστη λογική επεξεργασία.

Το αφιέρωμά μου αυτό, λοιπόν, στη γλώσσα μας έχει σαν στόχο αφενός να δείξει κάποιες πραγματικές αρετές της -συγκριτικά πλεονεκτήματά της έναντι άλλων γλωσσών- και αφετέρου να επισημάνει αρκετές από τις πολλές υπερβολές και ψέματα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο γι αυτήν. Λυπάμαι που κάποιοι από σας θα απογοητευτούν απ’ αυτά που θα διαβάσουν, αλλά καλό είναι να είμαστε υπερήφανοι για κάτι, χωρίς όμως ψευδαισθήσεις.

Ξεκινώ με ένα επτάλεπτο βίντεο του Γιώργου Μπαμπινιώτη (οι ελάχιστοι -θέλω να πιστεύω- που δεν τον γνωρίζετε, πατήστε για πληροφορίες εδώ), που αναφέρεται σε κάποιες υπαρκτές θετικές διαφορές της γλώσσας μας από άλλες γλώσσες και δίνει και τη σωστή, κατ’ εμέ, στάση που πρέπει να έχουμε απέναντι σ’ αυτό τον θησαυρό (σεβασμός και υπερηφάνεια, αλλά όχι αλαζονεία):

Συνεχίζω με μια διάλεξη του Νίκου Σαραντάκου (πληροφορίες εδώ), στην ελληνική κοινότητα Λουξεμβούργου, με τίτλο «Μύθοι και αλήθειες για την ελληνική γλώσσα» (εδώ, κάποιοι που αρέσκονται στο να δημιουργούν και να διαδίδουν αυτούς τους μύθους, έχουν ήδη σταματήσει την ανάγνωση -ακούστε τη διάλεξη και θα καταλάβετε γιατί). Για να παρακάμψετε την εισαγωγή, που αναφέρεται στο θέμα και τον ομιλητή, πηγαίνετε κατ’ ευθείαν στο 4:45΄΄ του βίντεο, που θα το δείτε, πατώντας εδώ.

Για όσους από σας θέλετε κάτι πιο συνοπτικό, σας παραθέτω το τελείωμα ενός σχετικού άρθρου του Νίκου Σαραντάκου (ακατάλληλο για όσους δεν αντέχουν να μαθαίνουν ότι κάτι απ' αυτά που πίστευαν ήταν τερατώδη ψέματα), που μπορεί και να λειτουργήσει σαν ερέθισμα για να ακούσετε, τελικά, τη διάλεξη, της οποίας σχεδόν αποτελεί ανακεφαλαίωση:

"Με άλλα λόγια, το κείμενο για το Hellenic Quest είναι μια αρμαθιά από χοντρά ψέματα και ανακρίβειες: κανένα πρόγραμμα δεν υπάρχει με το όνομα αυτό, καμιά σχέση δεν έχει η εταιρεία Apple ή το CNN με την εκμάθηση των ελληνικών, κανείς Άγγλος επιχειρηματίας δεν προτρέπει τα στελέχη της εταιρείας του να μάθουν αρχαία, η καταγραμμένη αρχαία ελληνική γλώσσα δεν έχει 90 εκατομμύρια λεκτικούς τύπους αλλά σκάρτο ενάμισι εκατομμύριο, δεν έχει 6 εκατομμύρια λέξεις αλλά κάπου 200 χιλιάδες, η ελληνική γλώσσα δεν έχει πρωτογένεια και δεν είναι νοηματική ούτε μοναδική, ούτε έχει κάτι το ιδιαίτερο που την κάνει κατάλληλη για γλώσσα των υπολογιστών νέας γενεάς, οι Ισπανοί ευρωβουλευτές δεν ζήτησαν να καθιερωθεί η αρχαία ελληνική ως η επίσημη γλώσσα της ΕΕ και κανείς κουτόφραγκος δεν πρόκειται να μας κόψει ισόβια σύνταξη μόνο και μόνο επειδή έτυχε να γεννηθούμε στη χώρα του Σοφοκλή και του Αριστοτέλη. Να μάθουμε αρχαία, ναι· αλλά να μη βαυκαλιζόμαστε ότι θα μας διορίσουν σε επιτελικές θέσεις στο Αμέρικα επειδή ξέρουμε αρχαία!

Ωστόσο, η ελληνική γλώσσα είναι πράγματι μια πολύ όμορφη και πολύ ενδιαφέρουσα γλώσσα με μακρότατη ιστορία, και η μεγαλύτερη τιμή που θα μπορούσαμε να της κάνουμε θα ήταν να τη χρησιμοποιούμε με καλαισθησία, ακρίβεια και φαντασία, χωρίς συμπλέγματα κατωτερότητας, νεοαττικισμούς και αμερικανιές, χωρίς εκζήτηση και διάθεση να ξεχωρίσουμε από την πλέμπα. Αυτό άλλωστε προσπαθεί να κάνει και ο υπογράφων μέσα από τα γραφτά του."

(Πηγή)

Τέλος, και επειδή δεν θέλω να κάνω τον έξυπνο, παραδέχομαι ότι κάποια απ’ αυτά που καταρρίπτονται στο άρθρο τα είχα πιστέψει κι εγώ και τα διέδιδα αβασάνιστα και ζητώ συγγνώμη που συνέβαλα σ’ αυτό το γαϊτανάκι της παραπληροφόρησης για κάτι τόσο όμορφο, όπως είναι η ελληνική γλώσσα.