Ο γιος του Κουφοντίνα, το περιοδικό Ελληνικό Πανόραμα και η ...αρχαιοκαπηλία!

    Ήταν το φθινόπωρο του 1998 όταν κυκλοφόρησε το 10ο τεύχος του εξαιρετικού περιοδικού Ελληνικό Πανόραμα, με αφιέρωμα, μεταξύ των άλλων, και στο νησί της Γαύδου, απ' όπου ήταν και η φωτογραφία του εξωφύλλου:

Στο μέρος του αφιερώματος που αφορούσε τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις στο νησί και στη σελίδα 69 υπήρχε μια φωτογραφία ενός τμήματος μαρμάρινου λιονταριού, με ένα μικρό αγόρι δίπλα του:

Στη λεζάντα, κάτω από αυτή τη φωτογραφία, διαβάζουμε (τα έντονα γράμματα και οι υπογραμμίσεις δικές μου): "Τμήμα μαρμάρινου λιονταριού που ανακαλύφθηκε τυχαία από την Κική Σωτηροπούλου το καλοκαίρι του 1995 στις χαμηλές υπώρειες του λόφου του Αϊ-Γιάννη. Λίγο μετά την εύρεση ο γιος της κ. Σωτηροπούλου φωτογραφίζεται με το λιοντάρι στην παραλία του Αϊ-Γιάννη. ... Σήμερα εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων. (Φωτ. Αρχείο Κικής Σωτηροπούλου)".

Περνούν πολλά χρόνια από τότε για να φτάσουμε στο 2014, όταν κυκλοφορεί το βιβλίο του καταδικασμένου τρομοκράτη Δημήτρη Κουφοντίνα, με τίτλο "Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη", και η εφημερίδα "Πρώτο Θέμα" της 16-3-2014 δημοσιεύει σχετικό άρθρο με τίτλο "Το βιβλίο του τρόμου".

Εκεί, και συγκεκριμένα στην τελευταία σελίδα του άρθρου, με έκπληξη αντικρίζω την ίδια εκείνη φωτογραφία του 1995!

Αναγκάζομαι να διαβάσω όλο το άρθρο, προκειμένου να καταλάβω τι συμβαίνει, και διαπιστώνω τα εξής:

Το παιδάκι, δίπλα στο μαρμάρινο λιοντάρι, δεν είναι άλλο από τον γιο του Δημήτρη Κουφοντίνα και της συντρόφου του Αγγελικής (Κικής) Σωτηροπούλου, τον Έκτορα Κουφοντίνα-Σωτηρόπουλο! Μάλιστα, το άρθρο αναφέρεται στα ξένοιαστα καλοκαίρια που περνούσαν στη Γαύδο. Παραθέτω και από πιο κοντά τις φωτογραφίες που δείχνουν τον Έκτορα, τότε και τώρα:

Πριν προχωρήσω, να ξεκαθαρίσω ότι είμαι εναντίον οποιασδήποτε ιδεολογίας ενστερνίζεται τη βία ως μέσον επικράτησης κοινωνικής δικαιοσύνης, πολύ περισσότερο εναντίον της τρομοκρατίας, που συνεπάγεται και αφαίρεση ανθρώπινων ζωών.

Το να πιστεύω ότι θα εκλείψει η αδικία, αν σκοτώσω όλους τους άδικους, είναι σαν να πιστεύω ότι θα εκλείψει ο καρκίνος, αν σκοτώσω όλους του καρκινοπαθείς!

Τη μόνη μορφή βίας που δέχομαι, σαν μέσο κοινωνικής αλλαγής, είναι η βία εναντίον του κακού εαυτού μας, όπως εκφράζεται στο Ευαγγέλιο από τον Ίδιο τον Θεάνθρωπο: " ...ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν." (Κατά Ματθαίον - Κεφάλαιο 11 - Στίχος 12).

Ξέχωρα απ' όλα αυτά, μια απλή ανάγνωση του καταλόγου των θυμάτων της δράσης της "17 Νοέμβρη" δεν με πείθει ότι έπαιζε το ρόλο που ισχυριζόταν ότι έπαιζε (δείτε λεπτομέρειες εδώ).

     Αυτό που θέλω, όμως, να τονίσω και να σχολιάσω είναι η πράξη της -και ιδεολογικά- συντρόφου του Δημήτρη Κουφοντίνα, Κικής Σωτηροπούλου, που, μεσούσης της τρομοκρατικής δράσης της οργάνωσης, παρέδωσε το σημαντικό αυτό εύρημα της ελληνιστικής περιόδου στην αρμόδια Αρχαιολογική Υπηρεσία.

Το τονίζω αυτό γιατί, δυστυχώς, έχω πικρή πείρα από συμπατριώτες μου, που σε παρόμοιες καταστάσεις δεν αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο. Αντίθετα, εκμεταλλεύονται την ευκαιρία για να κερδίσουν χρήματα, προωθώντας τα ευρήματά τους (που μόνο τυχαία δεν είναι) σε κυκλώματα αρχαιοκαπήλων και, το χειρότερο, το κάνουν αυτό "ελαφρά τη καρδία".

Υπάρχει, μάλιστα, συγκεκριμένο χωριό της ορεινής Κορινθίας, με αφύλακτο αρχαιολογικό χώρο, που οι κάτοικοι, κάθε φορά, μετά από έντονη νεροποντή, "βγαίνουν για σαλιγκάρια", όπως λένε συνθηματικά μεταξύ τους, εννοώντας ότι κοιτούν μήπως η βροχή αποκάλυψε κάποια αρχαία! Έτυχε, κάποτε, περιμένοντας στην ουρά του ταχυδρομείου, ν' ακούσω τον εξής διάλογο κάποιου με έναν κάτοικο αυτού του χωριού:

- Πως πάτε εκεί; Βγαίνει τίποτα απ' τα χωράφια;

- Ε, κάτι βγαίνει ...

- Καλά, τι ρωτάω; Εσάς τα χωράφια σας πάντα βγάζουν (με κλείσιμο του ματιού) ...

- Ναι, χα χα!

Δεν έχω τίποτα με τους συγκεκριμένους συμπατριώτες μου. Αυτό που με ενοχλεί αφάνταστα είναι η νοοτροπία που έχουν ότι "σιγά, δεν έγινε και τίποτα", που πολύ απέχει από τη θέση του Μακρυγιάννη ότι "Γι αυτά πολεμήσαμε!".

Κι αν κάνω αυτή την ανάρτηση, είναι για να τους προβληματίσω, ειδικά από τη στιγμή που αν τους θίξει κανείς τον πατριωτισμό τους είναι έτοιμοι να τον "φάνε", και να τους θέσω το εξής ερώτημα:

Αν η σύντροφος ενός τρομοκράτη ενεργεί με τέτοιον πατριωτικό τρόπο, πόση ντροπή θα πρέπει να αισθάνονται όσοι θέλουν να λέγονται πατριώτες και ενεργούν εντελώς διαφορετικά;

Ας απαντήσουν, αν μπορούν ...