Το χρονικό της 28ης Οκτωβρίου από έναν ...Γερμανό!

    Ο π. Γεώργιος Χάας είναι γερμανικής καταγωγής (μάλιστα, διατηρεί κι ένα μέρος της μητρικής προφοράς στο λόγο του) ορθόδοξος ιερέας και ένας από τους εφημέριους του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών. Τον Ιανουάριο του 2011, γράφει στο περιοδικό “Ενοριακή Ευλογία”, που εκδίδει η παραπάνω ενορία, ένα άρθρο με τίτλο “Κατοχή σε καιρό ειρήνης;”, όπου κάνει μια ιστορική αναδρομή με αφορμή τη θλιβερή επέτειο της Γερμανικής Κατοχής (1941-2011), με αναφορές και εκτιμήσεις που φτάνουν μέχρι και το σήμερα.

    Το τεύχος 103 του περιοδικού, στις σελίδες 22 ως 26 του οποίου φιλοξενείται το παραπάνω άρθρο, θα το δείτε εδώ.

    Εγώ θα σταθώ σε ένα μικρό απόσπασμα του άρθρου που μου έκανε φοβερή εντύπωση γιατί φανερώνει πως ο εμφύλιος σπαραγμός που συνέβη μετά την απελευθέρωση είχε σκόπιμα υποδαυλιστεί από τους κατακτητές με τα ολοκαυτώματα που πραγματοποίησαν πριν αποχωρήσουν από τη χώρα μας.

Η “δοκιμασμένη” -όπως αναφέρεται στο κείμενο- αυτή μέθοδος αναφέρεται με τέτοια απλότητα που με κάνει να υποθέσω ότι αποτελεί σχολική γνώση του συγγραφέα από το μάθημα της Ιστορίας που διδάσκονται στη Γερμανία, κάτι σαν την τακτική του Μιλτιάδη στη νικηφόρα μάχη του Μαραθώνα που διδασκόμαστε εμείς στο σχολείο!

Παραθέτω το απόσπασμα:

Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι η περίπτωση της σφαγής του Διστόμου: Σε άλλη ανάρτησή μου (δείτε την εδώ), είχα παραθέσει την εμπιστευτική έκθεση του νομάρχη Βοιωτίας, που γράφτηκε τρεις μόλις μέρες μετά τη σφαγή του Διστόμου, στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφερόταν ότι “...υπήρχε πρόσφατα ζωηρή κίνηση ανταρτών γύρω από το χωριό οι οποίοι, θυμωμένοι λόγω της άρνησης των χωρικών να μετάσχουν την κομμουνιστική οργάνωση, είχαν επανειλημμένα βλάψει όσους αντιστάθηκαν στις απαιτήσεις τους. ... Όταν τα αυτοκίνητα σταμάτησαν στο Δίστομο, υπήρχε μια τρομακτική ηρεμία στο χωριό. Οι κάτοικοί του, νομοταγείς, εθνικιστές που ποτέ δεν είχαν, παρά τις απειλές, τη βία και τις απατηλές υποσχέσεις, επιτρέψει στο μικρόβιο του κομμουνισμού να εισχωρήσει σε αυτούς, υπάκουσαν στη διαταγή να μείνουν στα σπίτια τους. Πιστεύοντας με αφέλεια πως, ως αντίθετοι των ανταρτών, δεν θα διέτρεχαν κανένα κίνδυνο, παρέμειναν ήσυχοι στα σπίτια τους, με τις οικογένειές τους.”.

Η συμπεριφορά, λοιπόν, των κατοίκων του Διστόμου απέναντι στον κατακτητή με τίποτα δε δικαιολογούσε την απάνθρωπη σφαγή που ακολούθησε. Ήταν επομένως τα τέλεια θύματα ψυχολογικής χειραγώγησης, αφού, από τη στιγμή που “δεν έφταιγαν αυτοί”, όλη η ευθύνη θα έπεφτε στη δράση των ανταρτών, χωρίς την οποία “ποτέ δεν θα γινόταν κάτι τέτοιο”! Από την άλλη μεριά, η συμπεριφορά αυτή των Γερμανών, στα μάτια των ανταρτών φάνταζε σαν την απόλυτη δικαίωση της δικής τους δράσης, αφού έδειξε πώς αμείβουν οι κατακτητές τους “φίλους” τους! Έτσι, η πόλωση έφτασε στα άκρα και ξέσπασε μετά την αποχώρηση των Γερμανών με σφοδρότητα, καθηλώνοντας τη χώρα για αρκετά χρόνια στο “βάλτο” του εμφύλιου σπαραγμού. Το τέλειο έγκλημα με κορόιδα και τις δύο πλευρές!

Οι κατακτητές πότισαν γερά το -δυστυχώς "αυτοφυές" στη χώρα μας- φυτό της διχόνοιας και το μετέτρεψαν σε δέντρο άσβεστου μίσους... Ελπίζω, τουλάχιστον, αυτές οι μαύρες σελίδες της ιστορίας μας να μας διδάξουν, έτσι ώστε στο μέλλον να μην επιτρέψουμε να συμβεί αυτό ποτέ ξανά.

Υ.Γ. Πρόταση προς συναδέλφους εκπαιδευτικούς (λίγο τρελούτσικη, ως συνήθως): Μέρη του κειμένου του π. Γεωργίου να χρησιμοποιούνταν στα πλαίσια της αφήγησης του χρονικού, που πάντα αποτελεί μέρος μιας σχολικής γιορτής για την 28η Οκτωβρίου, με την πηγή ν’ αναφέρεται, σαν έκπληξη, στο τέλος της γιορτής!