Μεξικανικές Σενότες και Μυστικός Ποταμός - Ελληνική Γκιόλα, Μελισσάνη και Σπήλαια Διρού και Ζεστών νερών!

    Θα σας πάω κάτι ...εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν ένας τεράστιος μετεωρίτης συγκρούεται με τη γήινη ατμόσφαιρα και, αφού κοπεί σε κομμάτια, καταλήγει σαν βροχή μετεωριτών στη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού, δημιουργώντας αμέτρητες τρύπες στο έδαφός της ("σουρωτήρι" την έκανε!). Λέγεται, μάλιστα, ότι αυτός ο μετεωρίτης ήταν η αιτία για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, αλλά δεν ήμουν εκεί για να σας πω με βεβαιότητα ότι έτσι έγινε. Για πολλά χρόνια, οι τεράστιες τρύπες γέμιζαν με νερό και σιγά σιγά, λόγω διάβρωσης των μεταξύ τους πετρωμάτων, ενώθηκαν με υπόγειους ποταμούς, δημιουργώντας ένα τεράστιο δίκτυο από σπήλαια και σπηλαιοβάραθρα με πλουσιότατο σταλακτιτικό και σταλαγμιτικό διάκοσμο, οπότε το "σουρωτήρι" της χερσονήσου Γιουκατάν μετατράπηκε σε "σφουγγάρι"! Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας γέμισε το "σφουγγάρι" αυτό με νερό, με αποτέλεσμα να σταματήσει η δημιουργία σταλαγμιτών και, σε πολλές περιπτώσεις, και σταλακτιτών, όταν το σπήλαιο είχε μετατραπεί σε υποβρύχιο.

Έτσι, η σημερινή χερσόνησος Γιουκατάν, που την βλέπετε κυκλωμένη στην ακόλουθη δορυφορική φωτογραφία, ...

...και στην οποία, να θυμίσω, άνθισε ο σπουδαίος πολιτισμός των Μάγιας, έχει γύρω στις 2.000 σενότες (Cenote στα Ισπανικά σημαίνει "φυσικό πηγάδι" -είναι οι "τρύπες" που λέγαμε) και ένα τεράστιο δίκτυο από υπόγειους ποταμούς, ένα μόνο μέρος του οποίου μετράει πάνω από 300 χλμ. μήκος!

Κάποιες σενότες είναι ανεπτυγμένες τουριστικά, όπως αυτή της φωτογραφίας:

Κάποιες άλλες προσφέρονται για καταδύσεις, από τις οποίες προέρχεται η επόμενη φωτογραφία που μου άρεσε επειδή είναι τραβηγμένη κάτω από την επιφάνεια του νερού βλέποντας προς τα πάνω:

Από κατάδυση είναι και η επόμενη φωτογραφία:

 Σ’ αυτές τις καταδύσεις, μπορεί να συναντήσει κανείς και ανθρώπινους σκελετούς, αφού μερικές από τις σενότες χρησιμοποιούνταν από τους Μάγιας και για ανθρωποθυσίες, προκειμένου να εξευμενίσουν τους θεούς του νερού και του κάτω κόσμου. Παλαιότερα, μπορεί να συναντούσες και πολύτιμα αντικείμενα, αλλά, μετά από τόσα χρόνια καταδύσεων από κυνηγούς θησαυρών και αρχαιολόγους, κάτι τέτοιο είναι πια εξαιρετικά σπάνιο.

Η ακόλουθη φωτογραφία είναι από το θυσιαστήριο μιας από τις σενότες:

Με τόσα φυσικά πηγάδια, βέβαια, μέσα στη μεξικάνικη ζούγκλα, δεν ήταν σπάνια και τα ατυχήματα για τους ανυποψίαστους -ξένους κυρίως- επισκέπτες.

Όλα αυτά, όμως, ανήκουν στο παρελθόν και σας καλώ να δείτε μερικές σενότες σε κάποια βίντεο που επέλεξα από τα αμέτρητα που θα βρείτε στο διαδίκτυο.

Το πρώτο αφορά την Ik-Kil, μια από τις πιο θεαματικές και αξιοποιημένες τουριστικά σενότες:

Το επόμενο είναι λίγο παρεΐστικο και δείχνει μια σειρά από τρεις μικρότερες σενότες, που δεν έχουν τόσο κόσμο και τις οποίες επισκέπτεσαι με ...παραδοσιακό μεταφορικό μέσον, που πολύ μου άρεσε όταν το είδα:

Τέλος, για να πάρετε μια γεύση από υποβρύχια κατάδυση στο δίκτυο των σπηλαίων που σας έλεγα, δείτε τι μπορεί να έχουν δημιουργήσει αιώνες σταγονορροής, πριν τα σπήλαια αυτά κατακλυστούν από τα νερά (για όσους βαριούνται, ας πάνε κατ'ευθείαν στο 1:08 του βίντεο):

Για εμάς τους "κοινούς θνητούς", που δεν κάνουμε καταδύσεις με φιάλες, υπάρχει και ο Μυστικός Ποταμός (Rio Secreto), επιλεγμένες φωτογραφίες του οποίου σας παραθέτω αμέσως:

Μια ιδέα από δραστηριότητες στο Οικολογικό Πάρκο, που περιλαμβάνει λίγο απ'όλα τα προηγούμενα (διαλέγεις εσύ ποια), μπορείτε να πάρετε στο ακόλουθο βίντεο:

Πριν, όμως, να σας πιάσει κατάθλιψη που αυτές οι ομορφιές βρίσκονται στην άλλη άκρη του πλανήτη, θα σας παρουσιάσω την ελληνική απάντηση σ'όλα τα προηγούμενα.

Όσον αφορά τις σενότες, η απάντηση έρχεται από την Κεφαλονιά και το μαγευτικό λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης, από το οποίο σας παραθέτω φωτογραφίες:

 Το απίστευτο χρώμα των νερών, (που, αν θέλετε να το δείτε σ'όλη του τη φωτεινότητα, πρέπει να επισκεφτείτε το σπήλαιο γύρω στις 1:30 το μεσημέρι), δεν μπόρεσα παρά να το αποθανατίσω, όταν κάποτε βρέθηκα εκεί, με αποτέλεσμα τη φωτογραφία που ακολουθεί:

Όσον αφορά, τώρα, τον Μυστικό Ποταμό, η απάντηση έρχεται από τη Μάνη και τα Σπήλαια Διρού, απ'όπου σας παραθέτω φωτογραφίες:

 Ωραία, θα μου πείτε, αλλά και στα δύο μέρη που ανέφερες τα νερά είναι τόσο κρύα, που ούτε να το σκέπτεται κανείς για να κολυμπήσει, χωρίς ειδικό εξοπλισμό, ξέχωρα που απαγορεύεται κιόλας! Έχετε δίκιο. Μάλιστα, όταν σαν λυκειόπαιδο επισκέφτηκα τα Σπήλαια Διρού και αφού μας άφησαν μετά να κάνουμε μπάνιο στην παραλία που είναι έξω από την τεχνητή είσοδο, έριξα την ιδέα στον αδελφό μου να κολυμπήσουμε και να μπούμε στο σπήλαιο από τη φυσική έξοδό του στη θάλασσα, κάτι που εγκαταλείψαμε, όταν διαπιστώσαμε πόσο παγωμένα ήταν τα νερά, πενήντα μέτρα πριν πλησιάσουμε στο άνοιγμα!

Κι όμως, έχω ακόμα "άσσους στο μανίκι μου", μιας και "στην Ελλάδα μπορείς να βρεις όλο τον κόσμο", όπως πιστεύω ακράδαντα. Η "κολυμβητική" απάντηση, λοιπόν, στις μεξικανικές σενότες, βρίσκεται στο νησί της Θάσου και ονομάζεται Γκιόλα!

Πρόκειται για μια φυσική πισίνα, ανάμεσα στα λευκά βράχια της νότιας ακτής, λίγο πριν το Μοναστήρι του Αρχαγγέλου, καθώς ερχόμαστε από δυτικά. Σας παραθέτω δορυφορική φωτογραφία, για να προσανατολιστείτε:

 Άλλη μία, πιο κοντινή, όπου φαίνεται, ακόμα κι από μισό χιλιόμετρο ύψος, πως τα νερά της παραμένουν ήρεμα, παρά την παρακείμενη θαλασσοταραχή:

Στην εκπληκτική εφαρμογή Trip in View, δείτε τη κι από ελικόπτερο (το νου σας στ’ αριστερά του πλάνου) -μπορείτε να δείτε και φωτογραφίες κοντινές, πατώντας το λουλουδάκι, ή μακρινότερες, πατώντας το βουνό:

https://www.tripinview.com/el/presentation?layer=video&datasetId=55408&id=82949 

Στην πρώτη από τις επόμενες φωτογραφίες, βλέπετε και πάλι πόσο ήρεμα είναι τα νερά της Γκιόλας, ανεξάρτητα από την κατάσταση της θάλασσας:

 Ακολουθεί φωτογραφία που δείχνει τη σκαλωτή διαμόρφωση των τοιχωμάτων της Γκιόλας, πράγμα που επιτρέπει σ’ όσους την επισκέπτονται, να βουτήξουν από όποιο ύψος θέλουν:

 Τέλος, σας παραθέτω μια φωτογραφία που δείχνει απλά το υπέροχο χρώμα των νερών της Γκιόλας:

Επειδή, όμως, το βίντεο είναι πολύ πιο “ζωντανό” από οποιαδήποτε φωτογραφία, σας παραθέτω και μια σειρά από βίντεο που επέλεξα για τη Γκιόλα (ξεκινώ από τα μικρότερης διάρκειας προς τα μεγαλύτερης):

Και περνάμε στην “διασχιτική” (με τα πόδια) απάντηση στον Μυστικό Ποταμό, που είναι το Σπήλαιο Ζεστών Νερών ή Σπήλαιο του Μαύρου Βράχου, στο Σιδηρόκαστρο Σερρών. Πρόκειται για υπόγειο ποταμό, με νερά κάπως κρύα, αλλά με έναν υπέροχο ζεστό καταρράκτη στην έξοδό του, με νερό θερμοκρασίας 38^ο (προέρχεται από θερμές πηγές), που είναι το τέλειο κλείσιμο της διάσχισης!

 Το βίντεο που παρουσιάζει το αναξιοποίητο -αν και βραβευμένο!- ακόμα αυτό υπόγειο ποτάμι είναι ένα ...ρεπορτάζ ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης!

Ελπίζω να σας έπεισα ότι δεν χρειάζεται να πάμε στο εξωτερικό, για ν'απολαύσουμε κάποιες ομορφιές, που πιστεύουμε ότι είναι απίθανο να υπάρχουν στην Ελλάδα. Σας διαβεβαιώνω ότι μόνο ...παγόβουνα δεν βρίσκεις στην πατρίδα μας!

Ευχή μου είναι ν'αξιοποιηθούν σωστά οι τόσες ομορφιές της χώρας μας, που μπορούν ν'αποτελέσουν πηγή τουριστικού πλούτου για τις κοινωνίες που τις έχουν κοντά τους και πηγή υγιούς αναψυχής για όλους εμάς τους υπόλοιπους ...