Ερύμανθος: ονειρική εξόρμηση στους καταρράκτες του Τεθρέα και την Ι. Μονή Ταξιαρχών!

Ένα ερειπωμένο καστρομονάστηρο, μερικοί θεαματικοί καταρράκτες και η πιθανότητα μιας μοναδικής εμπειρίας εισόδου σε παγοσπηλιά είναι τα συστατικά αυτής της εξόρμησης:

Όλα αυτά, σε ένα μαγευτικό περιβάλλον, στο όρος Ερύμανθος, με σημείο εκκίνησης της πεζοπορίας ανάμεσα στα χωριά Αλποχώρι (από το μυθικό γίγαντα Άλπο, και όχι Αλεποχώρι, όπως λανθασμένα αναφέρεται) και Σπαρτιά Αχαΐας.

Για να φτάσει κανείς εκεί, απαιτούνται γύρω στα 45΄ οδήγησης από την τελευταία -ερχόμενοι από Αθήνα- έξοδο της Εθνικής Οδού στην Πάτρα, την Οβρυά.

Η εξόρμηση αυτή μπορεί να έχει τρεις εκδοχές, ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας (φυσικής κατάστασης) και το πόσα από τα παραπάνω μέρη θα δούμε:

1. Η εύκολη

Η πεζοπορία, ξεκινά αριστερά της ασφάλτου, λίγο πριν την είσοδο του χωριού Σπαρτιά,...

... αρχικά ως δασικός δρόμος (εδώ, το χωριό Σπαρτιά, από την αρχή αυτού του δρόμου)...

...ο οποίος, μετά από μερικά ανηφορικά ζικ-ζακ, φεύγει αριστερά και τραβερσάρει την πλαγιά του βουνού, διασχίζοντας ένα όμορφο ελατόδασος. Στο τελείωμα του δάσους, βρισκόμαστε ήδη πάνω από τον Τεθρέα που τον βλέπουμε να κυλά χαμηλά αριστερά μας, ενώ απέναντί μας ορθώνονται επιβλητικές οι κορυφές του Ερύμανθου. Στη συνέχεια ο δρόμος κινείται παράλληλα σ’ έναν παραπόταμο του Τεθρέα, μέχρι που ο δασικός αυτός δρόμος τελειώνει σε κάποιους μικρούς καταρράκτες του παραπόταμου αυτού, …

…όπου υπάρχει και υδρομάστευση, από την υπερχείλιση της οποίας μπορούμε να πιούμε άφθονο βουνίσιο νερό και να γεμίσουμε τα παγούρια μας.

Μέχρις εδώ, απαιτούνται περίπου 30΄ πεζοπορία, την οποία μπορούμε να γλιτώσουμε, αν διαθέτουμε ψηλό αμάξι.

Από αυτό το σημείο, περνώντας απέναντι το παραποταμάκι, αρχίζει το μονοπάτι που, σε 30΄, θα μας φέρει στο λευκό σταυρό …

…(πίσω φαίνεται ο κεντρικός ρους του Τεθρέα), απ’ όπου, ακολουθώντας το αριστερό μονοπάτι (όχι αυτό που δείχνει το βέλος "Προς Ταξιάρχη"), φτάνουμε, σε 20΄, σε καταρράκτη, ο οποίος, κατά τη γνώμη πολλών και τη δική μου, είναι ο ομορφότερος από όλους!

Στη συνέχεια επιστρέφουμε από τον ίδιο δρόμο, οπότε, ο συνολικός χρόνος πεζοπορίας του όλου εγχειρήματος είναι 2 ώρες και 40΄ (1 ώρα και 40΄, χωρίς το δασικό δρόμο).
Όλα αυτά φαίνονται στο βίντεο που ακολουθεί:

2. Η μέτρια

Ακολουθούμε ακριβώς την ίδια διαδρομή με την πρώτη εκδοχή, μόνο που, γυρνώντας από τον καταρράκτη στον λευκό σταυρό, ακολουθούμε το μονοπάτι που δείχνει το βέλος ("Προς Ταξιάρχη") και φτάνουμε, σε 15΄, σε άλλο καταρράκτη (είναι ο ίδιος παραπόταμος του Τεθρέα που σχηματίζει τον πρώτο καταρράκτη, αλλά στο ακριβώς ψηλότερο επίπεδό του),...

        

 ...που, κάποιες φορές, σχηματίζει παγοσπηλιά (όπως και ο πρώτος καταρράκτης -βλ. εδώ)…

…και σε άλλα 15΄ στο μοναστήρι του Ταξιάρχη (μετόχι της Ι. Μονής Αγίων Πάντων Βελημαχίου, φωλιασμένο κυριολεκτικά μέσα στους κάθετους βράχους)…

… απ’ όπου αγναντεύουμε τον πελώριο καταρράκτη στο βάθος της ρεματιάς.

Στη συνέχεια επιστρέφουμε από τον ίδιο δρόμο, οπότε, ο συνολικός χρόνος πεζοπορίας του όλου εγχειρήματος είναι 3 ώρες και 40΄ (2 ώρες και 40΄, χωρίς το δασικό δρόμο).
Όλα αυτά φαίνονται στο βίντεο που ακολουθεί (μέχρι το 2:50΄΄, είναι το ίδιο με την πρώτη εκδοχή) :

3. Η δύσκολη

Αυτή η εκδοχή, που απαιτεί καλή φυσική κατάσταση και όρεξη για περιπέτεια αλλά "τα βλέπουμε όλα", έχει διαφορετικό σημείο εκκίνησης και τερματισμού από τις άλλες δύο.
Ξεκινά από μια "φουρκέτα" του δρόμου, στη μέση σχεδόν του δρόμου από Αλποχώρι σε Σπαρτιά, ως κατεστραμμένος χωματόδρομος, που κινείται παράλληλα στον ποταμό Τεθρέα, που ρέει αριστερά και κάτω του,...

...και, αφού περάσει δίπλα από έναν μικρό καταρράκτη (σχηματίζεται από τον παραπόταμο του Τεθρέα που έχει την υδρομάστευση)...

...και φτάσει στο ίδιο επίπεδο με το ποτάμι, αρχίζει και ανηφορίζει δεξιά (έχει σχετικά σημάδια), ως απότομο και δύσβατο μονοπάτι, το οποίο, μετά από μια στάνη, ενώνεται με το κύριο μονοπάτι των άλλων δύο εκδοχών και φτάνει στο λευκό σταυρό μετά από περίπου 1 ώρα πεζοπορίας, απ' όπου συνεχίζουμε για τον Ταξιάρχη, στον οποίο φτάνουμε σε άλλα 30΄ (βλ. δεύτερη εκδοχή).
Από εκεί, όμως, συνεχίζουμε το απότομο κατηφορικό μονοπάτι, αριστερά και κάτω από την πύλη του μοναστηριού (στη φωτογραφία, με κόκκινο χρώμα -με κίτρινο το κύριο μονοπάτι),...

...που κατεβαίνει στη ρεματιά του μεγάλου καταρράκτη, που διακρίνεται πίσω από το μοναστήρι.
Εδώ, να διευκρινίσω ότι η πρόσβαση στους υπόλοιπους καταρράκτες είναι εύκολη (κάνεις και ντους, άμα θες!), γιατί δεν σχηματίζουν λιμνούλες, όμως, η πρόσβαση σ' αυτόν τον καταρράκτη είναι πολύ δύσκολη, αν όχι αδύνατη, μιας και το μόνο άνοιγμα του φαραγγιού προς τον μυχό του, όπου βρίσκεται ο καταρράκτης (δεν ονομάζεται άδικα η περιοχή ..."καζάνια"!), είναι στενό και με μικρούς καταρράκτες, τους οποίους πρέπει να ...ανεβεί κανείς για να το διαβεί (μέχρι και ...αλουμινένια σκάλα έχω σκεφτεί να κουβαλήσω, για ν' ανέβω τα καταρρακτάκια του ανοίγματος και να βρεθώ κάτω από τον μεγάλο καταρράκτη!):

Το μονοπάτι αυτό, κινούμενο παράλληλα ως και δίπλα του ποταμού Τεθρέα, σε 30΄ από το μοναστήρι καταλήγει σε καταρράκτη …

…ο οποίος, όμως, διακρίνεται και από κάποια μέρη των άλλων εκδοχών (αν δεν έχετε όρεξη, φέρτε κιάλια!) -εδώ, όπως φαίνεται, κατεβαίνοντας για τον καταρράκτη της πρώτης εκδοχής:

Επιστρέφοντας, ακολουθούμε το μονοπάτι που κινείται παράλληλα με την άλλη όχθη του Τεθρέα, που, σε 30΄ μας φέρνει, από την κάτω μεριά, στον καταρράκτη της πρώτης εκδοχής (τον ...όμορφο!).
Από εκεί και πέρα η διαδρομή και οι αντίστοιχοι χρόνοι πεζοπορίας είναι ίδιοι με τις άλλες δύο εκδοχές, δηλαδή 20΄ μέχρι το λευκό σταυρό, 30΄ μέχρι την υδρομάστευση και άλλα 30΄ δασικού δρόμου. Απλά, σ' αυτά προσθέτουμε και 20΄ στην άσφαλτο για να κατεβούμε ως το σημείο εκκίνησης, οπότε, ο συνολικός χρόνος πεζοπορίας του όλου εγχειρήματος είναι 4 ώρες και 10΄ (3 ώρες και 20΄, χωρίς το δασικό δρόμο και την άσφαλτο, αν έχουμε δεύτερο όχημα να μας περιμένει στην υδρομάστευση).

Όλα αυτά φαίνονται στο βίντεο που ακολουθεί:

Πρόθυμος πάντα να σας συνοδεύσω!