Φαράγγι Αγ. Λουκά Ξυλοκάστρου: ένας φυσικός παράδεισος και για τους φαραγγάδες!

     Για το φαράγγι του Αγίου Λουκά-Καλλιθέας Ξυλοκάστρου, έχω κάνει παλαιότερη ανάρτηση-παρουσίαση, όσον αφορά την ομορφιά που μπορεί ν' απολαύσει κανείς μόνο με απλή πεζοπορία (βλ. εδώ).

Τότε, είχα προαναγγείλει και τη δημιουργία της παρούσας ανάρτησης, που αφορά την ομορφιά της κατάβασης του φαραγγιού (canyoning), με τη χρήση ειδικού εξοπλισμού (σχοινιά, κράνη, "οκτάρια", στολές, κλπ.).

Δυστυχώς, την ανάρτηση αυτή την κάνω, μέσα στο βαρύ κλίμα μιας τραγωδίας που εκτυλίχθηκε σ' αυτό το πανέμορφο φαράγγι, ήδη από εχθές το απόγευμα, με αποτέλεσμα το θάνατο τριών ανθρώπων και τον τραυματισμό ενός τέταρτου, που αυτή τη στιγμή νοσηλεύεται στο νοσοκομείο (βλ. υστερόγραφα -Υ.Γ.- στο τέλος).

     Φεύγω, όμως, από τη μαυρίλα της επικαιρότητας, για να συνεχίσω την παρουσίαση των πλεονεκτημάτων αυτού του φαραγγιού, που το καθιστούν ιδανικό προορισμό για τους λάτρεις του canyoning, τους επονομαζόμενους ...φαραγγάδες:

1. Βρίσκεται πολύ κοντά στον ...μισό πληθυσμό της Ελλάδας, δηλαδή την Αττική.

Μπορείς να ξεκινήσεις από Αθήνα το πρωί, να κατέβεις το δεύτερο και πιο ενδιαφέρον τμήμα του (με το οποίο και θ' ασχοληθούμε) και το βραδάκι να είσαι πίσω στο κρεβατάκι σου!

2. Η πρόσβαση του σημείου που αρχίζει η κατάβαση (αυτού με τις λιμνούλες και τα καταρρακτάκια, που είχα παρουσιάσει στην παλιά ανάρτηση) απαιτεί μόνο 15΄ πεζοπορίας, από το ξωκκλήσι του Αγ. Λουκά, όπου αφήνουμε το αυτοκίνητό μας.

3. Έχει νερό όλο το χρόνο!

4. Η κυρίως διαδρομή έχει μήκος περίπου 800 μέτρα με 24  καταβάσεις κι αρκετές βουτιές.

Έχει πανέμορφα στενά περάσματα, συνεχόμενους καταρράκτες μέχρι και 23 μέτρα ύψος, όμορφες λίμνες, αρκετά τεχνικά περάσματα με τραβέρσες και καταρράκτες που βρέχεσαι…αρκετά!

5. Όλα αυτά το κάνουν ιδανικό για εκπαίδευση, τόσο αρχαρίων (το πάνω τμήμα του, που δεν παρουσιάζεται εδώ), όσο και προχωρημένων.

Αυτό το φαράγγι ήταν και η αιτία που έγινε στο Ξυλόκαστρο η 8η Πανελλήνια Συνάντηση Κατάβασης Φαραγγιών, το 2011,...

...που περιελάμβανε και εκπαίδευση αρχαρίων (βλ. σχετική ιστοσελίδα εδώ  και σχετικό βίντεο εδώ). 

6. Από την ιστοσελίδα της συνάντησης, προκύπτει ότι είναι και "Άψογα ασφαλισμένο (σε βαθμό ίσως υπερβολής) μπορεί να “σηκώσει” κίνηση μεγάλων ομάδων χωρίς να δημιουργηθεί καν θέμα “συνωστισμού”".

Κάποιες από τις πληροφορίες και τις φωτογραφίες που παραθέτω τις βρήκα σε πολύ διαφωτιστικό άρθρο για το φαράγγι, που μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο εδώ.


Πολύ ωραίες φωτογραφίες του φαραγγιού θα δείτε και από τους Γάλλους (ναι, είναι γνωστό και εκτός Ελλάδος το φαράγγι) στην ιστοσελίδα -κάνετε κλικ επάνω στην κάθε μία για να μεγαλώσει-, που θα δείτε πατώντας εδώ. 

Ένα από τα καλύτερα βίντεο, που δείχνουν πόσο απολαυστική μπορεί να είναι η κατάβαση του φαραγγιού, είναι το ακόλουθο τρίλεπτο βίντεο από την ...ΕΜΑΚ!

Υπάρχει και βίντεο που δείχνει ...νυκτερινή κατάβαση, δείγμα του πόσο γνωστό είναι το φαράγγι σε όσους ασχολούνται με το άθλημα (το κατεβαίνουν και με "κλειστά τα μάτια"!):

Τέλος, για όσους θέλουν κάτι πιο αναλυτικό, προτείνω το επόμενο επτάλεπτο βίντεο:

Υ.Γ.1 Επειδή η πληροφόρηση από τα Μ.Μ.Ε., σε κάποια σημεία, ήταν ελλιπής (π.χ., μιλούσαν για "πεζοπόρους"!), κρίνω σκόπιμο, πριν προχωρήσω, να διευκρινίσω κάποια πράγματα:

     1. Τα θύματα αυτής της τραγωδίας επιχείρησαν κατάβαση του φαραγγιού και όχι απλή πεζοπορία!

     2. Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο παραπάνω είναι πολλές, όσον αφορά την γνώση (τεχνική), τον εξοπλισμό, κλπ., με ζωτικής σημασίας για την περίπτωση που εξετάζουμε την μη δυνατότητα επιστροφής, όσον αφορά την κατάβαση.

Με άλλα λόγια, από τη στιγμή που θα κάνεις την πρώτη καταρρίχηση (ραπέλ) και ελευθερώσεις το σχοινί σου από την ασφάλεια (για να το ξαναχρησιμοποιήσεις παρακάτω), έχεις κλείσει την "πόρτα" πίσω σου και η μόνη επιλογή σου είναι να συνεχίσεις την κατάβαση (ή να μείνεις εκεί που είσαι, μέχρι να έλθουν να σε μαζέψουν, αν η συνέχιση αυτή κρίνεται επικίνδυνη ή αδύνατη)!

     3. Με βάση τα παραπάνω και με δεδομένο ότι, λόγω πολλών βροχών, το φαράγγι εφέτος είχε πολύ νερό σε σχέση με άλλα έτη, την ίδια εποχή, το πιο συνετό θα ήταν να μην επιχειρηθεί καν κατάβαση.

Ο λόγος είναι ότι, όπως θα δείτε και στα βίντεο της ανάρτησης, κάποια σημεία του φαραγγιού είναι τόσο στενά που δεν σου δίνουν δυνατότητα να καταρριχηθείς δίπλα στον καταρράκτη, αλλά μέσα σ' αυτόν!

Όταν το νερό είναι πολύ, η δύναμή του είναι τεράστια (σαν να σε χτυπούν με ρόπαλο), όσο δε πλησιάζεις προς τη βάση του καταρράκτη, πολλαπλασιάζεται!

     4. Δεν γνωρίζω αν τα παραπάνω ήταν αυτά που προκάλεσαν τη συγκεκριμένη τραγωδία. Αυτό το γνωρίζει μόνο αυτός που επέζησε απ' αυτήν και θα μας το πει όταν είναι σε θέση να το κάνει.

Το σίγουρο είναι ότι και εδώ, όπως και σε τόσους άλλους τομείς, η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων μας μπορεί να μετατρέψει έναν φυσικό παράδεισο σε φυσικό ...τάφο μας!

Αντίθετα, η ταπεινή -ναι, αυτή πιστεύω είναι η λέξη που ταιριάζει- τήρηση των κανόνων ασφαλείας, σε οποιαδήποτε δραστηριότητα, είναι η καλύτερη εγγύηση για να την απολαύσουμε, χωρίς απρόοπτα...

Υ.Γ.2 Δέκα μέρες μετά την τραγωδία και χωρίς να έχουν μεσολαβήσει αξιόλογες βροχοπτώσεις, επισκέφτηκα το φαράγγι (το ομαλό και ανοικτό κομμάτι, που προσφέρεται για πεζοπορία και μπάνιο -βλ. εδώ) και τράβηξα το ακόλουθο βίντεο, που δείχνει ότι το φαράγγι δεν είχε απλά πολύ νερό, αλλά είχε πάρα πολύ νερό και, πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω πώς βρέθηκε άνθρωπος να πιστέψει ότι θα μπορούσε να επιχειρήσει κατάβαση με σχοινιά, υπό τέτοιες συνθήκες!

Συγκρίνετε το παραπάνω βίντεο με παρόμοιο, που γυρίστηκε ελάχιστες ημέρες μετά τον ...κυκλώνα Ζορμπά και θα καταλάβετε γιατί μιλώ για κάτι παραπάνω από "πολύ νερό":