Καλό Πάσχα, με τον Θεό ...ζωγράφο!


     Η παρούσα ανάρτηση γίνεται τώρα για να προλάβετε να τη διαβάσετε πριν την Αποκαθήλωση. Ελπίζω, μάλιστα, να αποτελέσει και ένα κίνητρο για να προσέξετε καλύτερα τα λόγια των τροπαρίων που προηγούνται αυτής.
     Υπάρχουν φορές που, μέσα απ’ την επαφή μου με τα λειτουργικά κείμενα της Εκκλησίας μας (ιδιαίτερα από τότε που ανέλαβα και αναπληρωματικός ψάλτης στην ενορία μας), συναντώ φράσεις ή και ολόκληρα κείμενα που με αφήνουν μ’ ανοιχτό το στόμα για την πυκνότητα των νοημάτων που περιέχουν, καθώς και για τον απίστευτα καλαίσθητο και χαριτωμένο τρόπο με τον οποίο αποδίδονται αυτά. Μια από τις πιο αγαπημένες μου φράσεις βρίσκεται σε ένα ιδιόμελο της 3ης Ώρας της ακολουθίας των Ωρών της Μεγάλης Παρασκευής (είναι η ακολουθία που προηγείται του Εσπερινού της Αποκαθήλωσης). Εκεί ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός χαρακτηρίζεται ως "… ο την γην ζωγραφήσας τοις άνθεσι …" (αυτός που ζωγράφισε τη γη με λουλούδια)! Και αυτό ψαλλόμενο τον πιο κατάλληλο καιρό, μέσα στην καρδιά της άνοιξης, δεν μπορεί παρά να επαληθευτεί άμεσα, με μια και μόνη ματιά στην ολάνθιστη φύση!
Ευχόμενος, λοιπόν, καλό Πάσχα, σας παραθέτω λίγες φωτογραφίες μου που πασχίζουν -και μόνο αμυδρά το καταφέρνουν- να αποδώσουν αυτό που περιγράφει η παραπάνω φράση.
Αρχίζω με ένα χαμολούλουδο (κοντό κοτσάνι, μέγεθος άνθους τρία εκατοστά -πραγματικά, μπορεί κάποιος να το πατήσει και να μην το καταλάβει καν), το λινάρι LINUM PUBESCENS (όχι αυτό που βγάζει τις κλωστές), φωτογραφημένο εδώ πάνω από το χωριό Πουλίτσα Κορινθίας:


Συνεχίζω με έναν κρόκο CROCUS SIEBERI, φωτογραφημένο στον Ερύμανθο, πάνω από το Αλεποχώρι Αχαΐας:


Ακολουθεί η άγρια γλαδιόλα GLADIOLUS ITALICUS (γνωστός ως "μαχαιρίδα" –ή και "Μάης" στα μέρη μας), φωτογραφημένη στο Ξυλόκαστρο και η ορχιδέα η πεταλουδόμορφη, φωτογραφημένη στο χωριό Πύργο Κορινθίας, στο λόφο του προφήτη Ηλία.


Προσθέτω και δυο φωτογραφίες της πορφυρής ορχιδέας από το χωριό Βελίνα Κορινθίας:


Συνεχίζω, με μερικά αγριολούλουδα, που δεν ανθίζουν την άνοιξη, αλλά σε άλλες εποχές.
Ξεκινώ με το αγαπημένο μου αγριολούλουδο (και της μεγάλης μου κόρης), την ίριδα την κρητική (iris cretensis), που ανθίζει στο τέλος του χειμώνα, φωτογραφημένη πάνω από το χωριό Στύλια Κορινθίας:



Η επόμενη φωτογραφία είναι από μια τέτοια ίριδα που μεταφύτεψα, εδώ και χρόνια από το χωριό Θροφαρί Κορινθίας στην κτιστή ζαρντινιέρα μας (κήπο, δυστυχώς, δεν έχουμε), στο Ξυλόκαστρο. Είναι μεγάλη παρηγοριά για μένα η ομορφιά της, ειδικά τα τελευταία χρόνια που, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας μας, δεν τολμώ να κάνω καμία μετακίνηση με το αυτοκίνητο (μιλάμε για 20 λεπτά απόσταση -ξέρω ακριβώς που θα τις βρω!), εκτός απ’ τις εντελώς απαραίτητες.


Συνεχίζω με ένα αγριολούλουδο που ανθίζει το φθινόπωρο και το φωτογράφισα στον Υμηττό. Είναι ο κρόκος του Κάρτραϊτ και είναι ο πρόγονος του ήμερου κρόκου Κοζάνης από τον οποίο παράγεται το μπαχαρικό σαφράν.



Ένα κρίνο (λίλιουμ) απαθανάτισα, αρχές Ιουλίου, στο φαράγγι του Ενιπέα, στον Όλυμπο:



Και, για να μη μένουμε στα μικρής κλίμακας "ζωγραφικά έργα", σας παραθέτω και άλλες δύο φωτογραφίες μεγαλύτερου "βεληνεκούς". 
Η πρώτη είναι ένα χωράφι με παπαρούνες, κοντά στο χωριό Λαύκα Κορινθίας …


…και η δεύτερη στη χούνη (κοιλάδα) του δρόμου από Ζεμενό προς Στυμφαλία.


Θα μπορούσα, πιστέψτε με, να παραθέσω αμέτρητες άλλες παρόμοιες μη επαγγελματικές φωτογραφίες (αφού είναι τραβηγμένες από εμένα και με μηχανή της πλάκας), αλλά νομίζω ότι αυτές αρκούν για να σας κάνουν να θυμάστε τη φράση του μεγαλοβδομαδιάτικου τροπαρίου: «… ο την γην ζωγραφήσας τοις άνθεσι …»!

Καλή Ανάσταση!

Υ.Γ. Πρώτη δημοσίευση, εδώ.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τι πραγματικά λέει το κοράνι για τους Έλληνες.

Φαράγγι Φόνισσας Ξυλοκάστρου: Η πανέμορφη Φόνισσα που κόντεψε να με ...φονεύσει!

Η αλήθεια ότι "η αποχή και το λευκό είναι ψήφος στο φανατισμό" και ο μύθος ότι "η ψήφος σε μικρό κόμμα είναι χαμένη ψήφος".