Χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους, μισθοδοσία κληρικών και μάθημα Θρησκευτικών. Κάποια όχι και τόσο γνωστά δεδομένα.

    Άκουσα να τον λένε ακραίο, φονταμενταλιστή, ρατσιστή, ακόμα και “Ταλιμπάν”! Κάθε φορά, αφορμή ήταν κάποια δήλωση που είχε κάνει ή κάποια θέση που είχε εκφράσει πάνω σε ένα θέμα και κάθε φορά, όταν έβλεπα ή διάβαζα την επίμαχη αυτή δήλωση ή θέση, καταλάβαινα ότι η όλη υπόθεση ήταν “πολλά κακαρίσματα και λίγα αυγά”. Δεν τον είχα ακούσει, όμως, εκτενέστερα (ομιλία ή συνέντευξη), μέχρι που, κάποια στιγμή, παρακολούθησα μια ενδιαφέρουσα συνέντευξή του, απόσπασμα της οποίας σας παραθέτω.

    Ο λόγος για το Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ που, στο βίντεο που σας παραθέτω, με πολύ νηφάλιο και αντικειμενικό τρόπο (καμία σχέση με την παραπάνω ...φήμη του), παρουσιάζει νομικά δεδομένα (ο ίδιος υπήρξε και δικηγόρος), που αφορούν στα θέματα του χωρισμού Εκκλησίας-Κράτους, τη μισθοδοσία των κληρικών και το μάθημα των Θρησκευτικών, πολλά από τα οποία δεν είναι ευρύτερα γνωστά, αφού σπάνια αναφέρονται στις συζητήσεις και τα ρεπορτάζ των ΜΜΕ.

    Ειδικά για το μάθημα των Θρησκευτικών, επειδή γνωρίζω το θέμα, θα σημειώσω τα εξής (για όσους βαριούνται να δουν το βίντεο): Το περιεχόμενο του μαθήματος αυτού, καθώς και το ποιοι θα το διδάξουν, καθορίζεται από δύο κυρίαρχα νομικά μεγέθη.

Το πρώτο είναι συνταγματικό μέγεθος και αφορά την ένταξή του στο σχετικό άρθρο του συντάγματος που αναφέρεται στους σκοπούς της παιδείας και συγκεκριμένα στη διαμόρφωση "εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης" στους μαθητές.

Το δεύτερο είναι μέγεθος διεθνούς δικαίου και αφορά το δικαίωμα της ανεξιθρησκίας.

Αποτέλεσμα αυτών των δύο νομικών μεγεθών είναι ότι το περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών πρέπει να έχει χαρακτήρα που να διαμορφώνει συγκεκριμένη θρησκευτική συνείδηση (δηλαδή ομολογιακό χαρακτήρα), η οποία θα είναι αυτή που θα επιλέξουν οι έχοντες τη γονική μέριμνα του μαθητή. Για το ποιοι θα διδάξουν το αντικείμενο είναι αυτονόητο ότι τον πρώτο λόγο τον έχει η ηγεσία της κάθε θρησκευτικής κοινότητας.

Ενώ όμως όλα αυτά τηρούνται (και πολύ ορθά) για τις άλλες θρησκευτικές κοινότητες (π.χ. μουσουλμανική κοινότητα στη Θράκη), για την ορθόδοξη χριστιανική κοινότητα θεωρούνται παράλογη απαίτηση!

Έτσι, λοιπόν, έχουμε το ελληνικό κράτος να πληρώνει αυτούς που θα ορίσει ο -νόμιμος- μουφτής της Θράκης (εκτός ΑΣΕΠ) για να διδάξουν το μάθημα των Θρησκευτικών στους μουσουλμάνους μαθητές, με περιεχόμενο που καθορίζει η μουσουλμανική θρησκευτική κοινότητα (με ομολογιακό χαρακτήρα, φυσικά) κάτι που ισχύει και για την καθολική θρησκευτική κοινότητα, που σε κάποια νησιά μας περιλαμβάνει ικανό αριθμό μαθητών.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία ζητά εδώ και χρόνια να ισχύσουν τα παραπάνω και για την ίδια και ποτέ δεν το κατάφερε, παρ’ όλο που εκφράζει όχι μια μειονότητα αλλά τη συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών.

Οπότε φτάνουμε στο παράδοξο, όλες οι άλλες θρησκευτικές κοινότητες στην Ελλάδα ν’ απολαμβάνουν το δικαίωμα της διαμόρφωσης θρησκευτικής συνείδησης στους πιστούς τους, που απορρέει από το σύνταγμα, εκτός από την ορθόδοξη χριστιανική κοινότητα!

Έρχεται, λοιπόν, ένας υπουργός και λέει, αγνοώντας(;) επιδεικτικά όλα τα παραπάνω, ότι δεν έχει κανένα λόγο η Εκκλησία στο τι θα διδάσκονται οι μαθητές στο συγκεκριμένο μάθημα! Ας το έλεγε αυτό στους Έλληνες μουσουλμάνους ή τους καθολικούς και να δεις για πότε θα έπεφτε η ...Συνθήκη της Ρώμης να τον πλακώσει!

Εδώ ισχύει απόλυτα η λαϊκή ρήση "εκεί που μας χρωστάγανε, μας φάγαν και το βόδι"!

    Τέλος πάντων, παραθέτω το συγκεκριμένο εικοσάλεπτο απόσπασμα, από το οποίο θα μάθετε πολύ περισσότερα (μέχρι και γιατί ο Πειραιάς, αν και το πρώτο λιμάνι της χώρας, έχει πολιούχο τον Άγιο Σπυρίδωνα και όχι τον Άγιο Νικόλαο!):