Φαράγγι Καλλιθέας-Αγίου Λουκά Ξυλοκάστρου: ένας μικρός φυσικός παράδεισος στην Κορινθία!
Μισή ώρα οδήγησης από το Ξυλόκαστρο και δεκαπέντε λεπτά πεζοπορίας από το εξωκκλήσι του Αγίου Λουκά, πάνω από το χωριό Ελληνικό Κορινθίας, φτάνουν για να μας οδηγήσουν στον φυσικό παράδεισο της ορεινής Κορινθίας: το φαράγγι του Αγίου Λουκά ή Καλλιθέας!
Εκεί, σε ένα άνοιγμα όχι πάνω από εκατό μέτρα του φαραγγιού, μας περιμένουν επτά λιμνούλες (λούτσες ή βάθρες) με καταρρακτάκια για ένα όμορφο πικ-νικ ή και για ένα κρύο μπάνιο, για όσους επιθυμούν, σε ένα μαγευτικό περιβάλλον.
Από κει και πέρα, ο καθένας, ανάλογα με τις ορέξεις του, τις αναρριχητικές του ικανότητες και τη ...θερμορύθμισή του (καλά, σ' εμένα έχει χαλάσει ο "θερμοστάτης"!), μπορεί να προχωρήσει από εξερευνήσεις στα ενδότερα...
...και υδρομασάζ...
...μέχρι και απλό χαλάρωμα στα παγωμένα νερά:
Αν φτάσατε σ' αυτό το σημείο της ανάρτησης, αυτό σημαίνει ότι δεν είπατε "άσε, αυτό δεν είναι για μας" και ενδιαφέρεστε να πάτε, οπότε αυτό που μένει είναι να σας πω το πώς:
Από την Παλαιά Εθνική Οδό Κορίνθου-Πατρών ανηφορίζετε (στο ύψος της Λυκοποριάς) για το χωριό Ελληνικό Κορινθίας. Στην έξοδο του χωριού, συναντάτε μια διασταύρωση, όπου αριστερά συνεχίζει άσφαλτος για τα Άνω Πιτσά, ενώ ευθεία, όπου και θα κατευθυνθούμε, συνεχίζει, αρχικά τσιμεντόδρομος και μετά χωματόδρομος, για το χωριό Άνω Καλλιθέα (γι αυτό και το ένα όνομα του φαραγγιού) ή Σκούπα (γι αυτό και θα το ακούσετε και σαν Σκουπέικο Ρέμα). Εκεί, θα συναντήσουμε ταμπέλα που δείχνει δεξιά για Άγιο Λουκά (γι αυτό και το δεύτερο όνομα του φαραγγιού), ένα εξωκκλήσι στο πλάτωμα του οποίου τελειώνει ο δρόμος και αφήνουμε το αμάξι για να ξεκινήσουμε την πεζοπορία από το σημείο που δείχνει ένα κόκκινο βέλος:
Η σηματοδότηση με κόκκινα σημάδια του μονοπατιού, ήταν απαραίτητη, ειδικά στο πρώτο ομαλό τμήμα του, μιας και φεύγουν πολλά γιδόστρατα αριστερά και δεξιά που μπορεί να σας μπερδέψουν, και έγινε από το φίλο μου τον Περικλή (δασολόγο) κι εμένα το 2016 (κάποια από τα σημάδια έχουν ήδη ξεθωριάσει λίγο, αλλά διακρίνονται με κάποια προσοχή).
Το τελευταίο τμήμα του μονοπατιού (γύρω στα 150 μέτρα), στην αρχή του οποίου έχουμε για πρώτη φορά άποψη του φαραγγιού (αυτή της πρώτης φωτογραφίας), είναι βραχώδες και απότομο (κάποιοι το χαρακτηρίζουν "γκρεμό" -άκου πράματα!):
Το πόσο άδικος είναι ο παραπάνω χαρακτηρισμός φαίνεται από το γεγονός ότι αυτό το τμήμα το έχει κατεβεί γυναίκα, κρατώντας στο ένα χέρι το δυόμισι ετών -έβδομο- παιδί της ενώ ταυτόχρονα μιλούσε στο κινητό! Βέβαια, την ίδια στιγμή, μια άλλη γυναίκα, που πήγαινε στα τέσσερα για να κατέβει, γλίστρησε κι έπεσε (χωρίς να κτυπήσει ιδιαίτερα), αλλά σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς βρισκόμαστε κάπου ανάμεσα σ' αυτά τα δύο άκρα.
Αν, παρ’ όλα αυτά, δεν θέλετε να επιχειρήσετε την κατάβαση, μπορείτε να περιμένετε τους υπόλοιπους στο μέρος που έχει τη θέα της πρώτης φωτογραφίας. Εκτός από εικόνα, θα έχετε και τον ήχο του νερού να σας συντροφεύει.
Σε κάθε περίπτωση, απαραίτητα είναι τα αθλητικά παπούτσια (έχω πάει και με σαγιονάρες, αλλά λέμε ποιο θα ήταν το καλύτερο).
Το νερό του φαραγγιού πίνεται και είναι και πολύ χωνευτικό. Η εξόρμηση δεν διαρκεί περισσότερο από τέσσερις ώρες (συνήθως τρεισήμισι), από Ξυλόκαστρο.
Ακολουθούν κάποιες προϋποθέσεις για να απολαύσετε πραγματικά αυτή την εξόρμηση:
1. Να έχουν περάσει τουλάχιστον δύο ημέρες από την τελευταία βροχή στην περιοχή, για να έχει προλάβει να ξεθολώσει το νερό και να το χαρείτε σε όλη του τη διαύγεια.
2. Για τον ίδιο λόγο, αν έχετε σκοπό να βουτήξετε, αρχίστε από την κάτω λιμνούλα και συνεχίστε προς τις πιο πάνω.
3. Γεμίστε τα μπουκάλια σας, πριν από όλα τα παραπάνω.
4. Καλύτερες ώρες για την εξόρμηση είναι οι μεσημβρινές (γύρω στη μιάμιση το μεσημέρι), που είναι και οι μοναδικές στις οποίες το φως του ήλιου εισχωρεί απευθείας στο φαράγγι, προσφέροντας ιδανικές συνθήκες φωτογράφισης και αναδεικνύοντας τα τυρκουάζ χρώματα των νερών του.
5. Σε κάθε περίπτωση, να γνωρίζετε ότι η θερμοκρασία μέσα στο φαράγγι μπορεί να είναι ως και δέκα βαθμούς χαμηλότερη από αυτή της γύρω περιοχής, οπότε ένα παραπάνω ρούχο, για όσο βρίσκεστε εκεί, κρίνεται απαραίτητο.
6. Για να χαρούν και οι επόμενοι επισκέπτες το φαράγγι όπως το χαρήκατε εσείς (ή και καλύτερο) μην αφήσετε σκουπίδια πίσω σας (ή μαζέψτε και κάποια που τυχόν θα βρείτε εκεί).
Μια σύντομη -ενός λεπτού, περίπου- άποψη αυτών των εκατό μαγευτικών μέτρων του φαραγγιού, με όχι τόσο διαυγή νερά (είχε προηγηθεί ο κυκλώνας "Ζορμπάς"!), μπορείτε να δείτε στο ακόλουθο βίντεο:
Όσοι έχετε διάθεση για κάτι περισσότερο σε διάρκεια, δείτε το -εν μέρει χιουμοριστικό- βίντεο από την πρώτη μου γνωριμία με το φαράγγι, το 2014, μόνος μου (όπου φαίνομαι, η λήψη έχει γίνει με τρίποδο):
Την αναφορά μου, στο παραπάνω βίντεο, για νερά που δεν είναι παγωμένα, μην τη λάβετε σοβαρά υπ' όψη!
Τέλος, το φαράγγι έχει νερό όλο το χρόνο, γι αυτό και, όσοι έρχεστε από τη μεριά της Αθήνας, θα δείτε σ' ένα γεφυράκι, ακριβώς μετά τη Λυκοποριά και πριν τα Σαρανταπηχιώτικα, μια πινακίδα που γράφει "Σκουπέικος Ποταμός". Είναι αυτό το ρέμα, λίγο πριν εκβάλει στη θάλασσα (φωτογραφίες από το Showmystreet):
Και από πιο κοντά:
Και από πιο κοντά:
Υ.Γ.1: Το εν λόγω φαράγγι είναι -για πολλούς λόγους- πασίγνωστο σε όσους ασχολούνται με την κατάβαση φαραγγιών (canyoning), τους λεγόμενους "φαραγγάδες", αλλά αυτό αποτελεί αντικείμενο ξεχωριστής ανάρτησής μου (βλ. εδώ).
Υ.Γ.2: Γνωρίζω ότι οι περισσότεροι από εσάς -ακόμη και οι Ξυλοκαστρίτες- δεν γνωρίζατε, όπως κι εγώ πριν λίγα χρόνια, την ύπαρξη αυτού του τόσο διάσημου φαραγγιού στον τόπο μας. Το φαινόμενο, αν αυτό σας παρηγορεί, είναι συνηθισμένο για τα ελληνικά δεδομένα. Δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε τον τόπο μας! Προσωπικά, θα αισθανόμουν πολύ άσχημα, αν κάποια στιγμή συναντούσα, εντός ή εκτός Ελλάδας, κάποιους ξένους και, αφού μάθαιναν από πιο μέρος ήμουν, μου έλεγαν «Αλήθεια; Είσαι από το Ξυλόκαστρο που έχει εκείνο το υπέροχο φαράγγι του Αγίου Λουκά;» κι εγώ αγνοούσα παντελώς την ύπαρξή του!
Να μιλήσω για ανάδειξη της ομορφιάς του τόπου μας; Άσε καλύτερα! Πονάει το θέμα... Αναφέρομαι σε «ανάδειξη» κι όχι «εκμετάλλευση», γιατί το δεύτερο στη χώρα μας σημαίνει, συνήθως, και καταστροφή, ειδικά όταν αναφέρεται σε φυσικές ομορφιές. Μπορεί όμως να γίνει και με αειφόρο τρόπο, ώστε να φάνε ψωμί πολλές γενιές κι όχι «φάγωμεν, πίωμεν» και «αύριον … αποθνήσκωμεν» επειδή καταστρέψαμε την πηγή του πλούτου μας!
Όλα αυτά τα λέω για προβληματισμό όλων μας κι όχι για να γκρινιάξω. Αντίθετα, θέλω να βγούμε από την γκρίνια μας και να δούμε ότι υπάρχει ένα σωρό ανεκμετάλλευτος πλούτος, που αποτελεί ελπίδα για το μέλλον μας, αν τον διαχειριστούμε σωστά. Αλλιώς, να είστε σίγουροι, ότι, αργά ή γρήγορα, θα βρεθούν άλλοι να τον εκμεταλλευτούν, αφού τον πάρουν από εμάς «έναντι πινακίου φακής»!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου