Συμφωνία Πρεσπών: κι όμως, υπάρχει ελπίδα!
Σε προηγούμενη ανάρτησή μου (βλ. εδώ ) προσπάθησα να εξηγήσω γιατί η παραχώρηση του όρου "Μακεδονία" ή παραγώγου του στο κράτος των Σκοπίων, έστω και ως συνθετικό του ονόματός του, θα οδηγήσει , αργά ή γρήγορα, στη δημιουργία "Μακεδονικού Έθνους" , διαφορετικού από το Ελληνικό, κάτι που θα συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ιστορία (να είναι, δηλαδή, κάτι μακεδονικό, χωρίς ταυτόχρονα να είναι και ελληνικό). Μάλιστα, είχα υπονοήσει σαφώς ότι, με βάση τη φράση του εθνικού μας ποιητή "Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ο,τι είναι αληθές", η μεγαλύτερη προδοσία της αλήθειας (άρα και του έθνους), έχει πραγματοποιηθεί με την αποδοχή της ύπαρξης αυτού του όρου στην -έστω προσωρινή- ονομασία της γείτονος ("Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας"), κάτι που έχει γίνει αρκετά χρόνια πριν . Προσέξτε ότι μιλώ για προδοσία και όχι για προδότες , μιας και δεν θεωρώ σωστό να κρίνω πρόσωπα, για τα οποία μόνο "ο Θεός κι η ψυχή τους...