"Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο"!

        Κάποιοι με ρωτούν γιατί δεν ανησυχώ για τις αθρόες εισροές προσφύγων και λαθρομεταναστών ( μουσουλμάνων , στη συντριπτική πλειοψηφία τους), που απειλούν , με δεδομένη τη διαφαινόμενη πλέον μακρά περίοδο παραμονής τους και την τάση τους να γεννούν πολλά παιδιά, να καταστούν -μελλοντικά- πλειοψηφία και να καταστήσουν εμάς μειοψηφία στη χώρα μας! Αυτό το λένε υπό την έννοια του κινδύνου της πολιτισμικής και θρησκευτικής αφομοίωσής μας , σε βάθος χρόνου, φυσικά. Την απάντηση τη δίνει η Ιστορία, απ’ όπου φαίνεται ότι ο Έλληνας δεν αφομοιώνεται αλλά αφομοιώνει και ότι οι λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας μας γράφτηκαν όταν ήμασταν μειοψηφία . Ακολουθούν πέντε στοιχεία που καταδεικνύουν τα παραπάνω: 1) Το πρώτο είναι το γνωστό απόσπασμα από τα “Απομνημονεύματα” του Μακρυγιάννη : “Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριώμαστε μ’ έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους . Ότι αρχή και τέλος,   παλαιόθεν κα...

    Το 2011 επισκέφθηκα το όμορφο νησί των Παξών και έκανα και το γύρο του νησιού με σκάφος. Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα νησιά του Ιονίου, η δυτική πλευρά τους είναι απόκρημνη και γεμάτη με μικρότερες ή μεγαλύτερες θαλάσσιες σπηλιές (γράβες), κάποιες απ' τις οποίες είναι αρκετά μεγάλες και βαθιές ώστε, κατά τη διάρκεια του β' παγκοσμίου πολέμου, να έχουν χρησιμεύσει σαν καταφύγια του γνωστού υποβρυχίου "Παπανικολής". Μια τέτοια σπηλιά στους Παξούς είναι η γράβα του Πετρίτη , με βάθος νερών 30μ, με  μήκος αρκετό ώστε, στο τέρμα της, το καταμεσήμερο, να μη βλέπουμε τη μύτη μας  και  με τον ύψους 54μ. επιβλητικό βράχο του Ορθόλιθου να υψώνεται μπροστά της σαν αλάνθαστος θαλάσσιος οδοδείκτης! Παραθέτω φωτογραφίες:      Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι στα 500μ. περίπου πιο βόρεια, βρίσκεται μια βραχονησίδα με το όνομα Κάτεργο , που έχει σχήμα που μοιάζει καταπληκτικά με υποβρύχιο σε ανάδυση . Το τι βόμβα είχε φ...

Σας παραθέτω ένα απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από συνέντευξη του Μανώλη Γλέζου, για  τη στάση της Εκκλησίας στην γερμανική κατοχή ,   στο ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδας,   τo 2006, στο δημοσιογράφο κ. Κωνσταντίνο Μπλάθρα, στα πλαίσια της εκπομπής «Επί προσωπικού» . Για την ακρίβεια της απομαγνητοφώνησης εγγυώμαι εγώ, αφού την είχα ακούσει ζωντανά τη συνέντευξη. Όσο παράξενα κι αν φανούν, λοιπόν, αυτά που θα διαβάσετε (ειδικά σε κάποιους με αριστερή ιδεολογία), σας διαβεβαιώνω ότι είναι ακριβώς αυτά που ειπώθηκαν απ’ το Μανώλη το Γλέζο (δεν το κρύβω ότι, ακόμα κι εγώ, όταν τ’ άκουσα είχα εκπλαγεί -ευχάριστα βέβαια).   Ο Μανώλης Γλέζος γνωρίζετε πολύ καλά ότι την αλήθεια τη λέει, ακόμη κι αν δεν αρέσει και στο ίδιο του το κόμμα(!), οπότε ο λόγος του έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Π άντα προτιμώ   σαν πιο ισχυρές   αποδείξεις για τέτοια θέματα, αυτές που προέρχονται από ανθρώπους που, λόγω ιδεολογικής τοποθέτησης, δεν θα είχαν  κανένα συμ...

Ήταν Τρίτη 9 Μαΐου 1995 όταν ο εκλιπών διανοούμενος Μάριος  Πλωρίτης, συνεργάτης τότε της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία»,  δημοσίευε το κάτωθι εκπληκτικό κείμενο, που αναφερόταν σε συνέντευξη Γερμανού ναζί , που δόθηκε το 1945 . Όσο και να το διαβάζουμε,  μας φαίνεται τόσο πολύ επίκαιρο που θα μπορούσε να είναι ένα σχόλιο  το οποίο θα είχε γραφτεί σήμερα! Κλείνω αυτή την ανάρτηση με μία ευχή: Μακάρι να είμαστε  ένα έθνος με μνήμη , αλλά  όχι με μνησικακία !

Χωρίς σχόλια, μιας και ο καθένας μπορεί να λάβει τα μηνύματα που εκπέμπει η συγκλονιστική αυτή μνημειώδης επιγραφή, ειδικά το τέλος της ...

     Παραθέτω τη μαρτυρία ενός Γερμανού στρατιώτη , που είχε υπηρετήσει τότε στην Κρήτη , για να θυμόμαστε όλοι οι Έλληνες και ιδιαίτερα οι Κρητικοί ποιών ανθρώπων είμαστε απόγονοι , ώστε να προσπαθήσουμε να γίνουμε και συνεχιστές τους. Πάντα πίστευα ότι η ιστορική παράδοση πρέπει να συνοδεύεται και από παραλαβή , για να έχει συνέχεια. Αυτή η παραλαβή, όμως, δεν θα πρέπει να γίνεται αδιάκριτα , αλλά, αφού μελετήσουμε καλά την ιστορία μας, θα πρέπει να παραλάβουμε ο,τι καλό βρούμε μέσα σ' αυτήν και ν' αφήσουμε στα αζήτητα κάθε τι κακό που υπάρχει σ' αυτήν. Ο 80χρονος Κρητικός της μαρτυρίας που παραθέτω, νομίζω ότι έχει να μας παραδώσει πολλά , κάνοντας μία και μόνη χειρονομία. Ας τα παραλάβουμε. Μπορεί να μας χρειαστούν...

      Σας παραθέτω ένα κείμενο του Έρχαρτ Κέστνερ,  Γερμανού που είχε υπηρετήσει στην Κρήτη την περίοδο 1941-1944. Όταν θέλω να φανερώσω κάποια επαινετή πραγματικότητα, προτιμώ να αντλώ στοιχεία που προέρχονται απ’ αυτούς που δεν θα είχαν κανένα κίνητρο να πουν ψέματα, αφού ανήκουν στο «αντίπαλο στρατόπεδο» από αυτούς που έμμεσα ή άμεσα επαινούν. Έτσι και σ’ αυτό το κείμενο ενός πρώην κατακτητή της πατρίδας μας αναδεικνύονται κάποια κορυφαία στοιχεία πολιτιστικού μεγαλείου του λαού μας , τα οποία νομίζω ότι πρέπει να προσέξουμε και να διατηρήσουμε , γιατί πολύ φοβάμαι ότι κάπου έχουμε αρχίσει να τα χάνουμε. Το κείμενο  θα το αφιερώσω σε όλους αυτούς που κάνουν τους Έλληνες πατριώτες και ταυτόχρονα υιοθετούν ρατσιστικές συμπεριφορές έναντι άλλων λαών, μήπως και καταλάβουν ότι οι έννοιες «Έλληνας» και «ρατσιστής» είναι παντελώς ασυμβίβαστες! Ο λαός μας, αιώνες τώρα ζυμωμένος με τη χριστιανική αγάπη, που έχει πανανθρώπινο χαρακτήρα, μπορεί να ξ...

    Σας παραθέτω ένα κείμενο που με "άγγιξε" βαθύτατα, κυρίως γιατί προέρχεται από ένα πρόσωπο ταγμένο εκ της θέσεώς του να είναι ουδέτερο, αλλά και γιατί δείχνει πολλά καλά στοιχεία του πολιτισμού μας που, πολύ φοβάμαι ότι, έχουμε αρχίσει να τα χάνουμε σιγά σιγά. Ο επικεφαλής , λοιπόν, του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα το 1944 , Σουηδός  Στούρε Λιννέρ , στο βιβλίο του  « Η Οδύσσειά μου »  γράφει για το Δίστομο: "Παντρευτήκαμε στις 14 Ιουνίου. Ο υπεύθυνος της ελληνικής επιτροπής, Έμιλ Σάντστρομ, παρέθεσε γαμήλιο γεύμα προς τιμήν μας. Αργά το βράδυ με πλησίασε και με απομάκρυνε από τα γέλια και τις φωνές, προς μια γωνιά όπου θα μπορούσαμε να μιλήσουμε οι δυο μας. Μου έδειξε ένα τηλεγράφημα που μόλις είχε λάβει:  οι Γερμανοί έσφαζαν για τρεις ημέρες τον πληθυσμό του Διστόμου, στην περιοχή των Δελφών, και στη συνέχεια πυρπόλησαν το χωριό . Πιθανοί επιζώντες είχαν ανάγκη άμεσης βοήθειας. Το Δίστομο ήταν μέσα στα όρια της περιοχής την οποία, ...

     Τουλάχιστον συγκλονιστική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η εμπιστευτική έκθεση του νομάρχη Βοιωτίας για τη σφαγή του Διστόμου,  που γράφτηκε τρεις μόλις μέρες μετά τα τραγικά γεγονότα και που, παρά το υπηρεσιακό ύφος της, δεν μπορεί παρά να προκαλεί φρίκη σε όποιον τη διαβάζει. Πραγματικά, σταματά ο νους του ανθρώπου με την τόση αγριότητα των πράξεων, τις οποίες δεν τολμώ να χαρακτηρίσω καν θηριωδίες, αφού ούτε και τα πιο άγρια από τα θηρία δεν έχουν να επιδείξουν τέτοια συμπεριφορά! Το ακόμα πιο τραγικό είναι ότι αυτό, όπως και τα υπόλοιπα ολοκαυτώματα που έλαβαν χώρα κυρίως πριν την αποχώρηση των Γερμανών κατακτητών από τη χώρα μας, φαίνεται ν' αποτελούσαν μέρος γενικότερου σχεδίου υποδαύλισης της προϋπάρχουσας διχόνοιας μεταξύ των Ελλήνων, με σκοπό την μη άμεση διεκδίκηση από πλευράς του ελληνικού κράτους των αποζημιώσεων που δικαιούταν, αφού ήταν για πολύ καιρό απασχολημένο με τον εμφύλιο σπαραγμό (δείτε το, γραμμένο από Γερμανό, στη σχετική μου ανάρτ...

     Ο π. Γεώργιος Χάας είναι γερμανικής καταγωγής (μάλιστα, διατηρεί κι ένα μέρος της μητρικής προφοράς στο λόγο του) ορθόδοξος ιερέας και ένας από τους εφημέριους του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών. Τον Ιανουάριο του 2011, γράφει στο περιοδικό “Ενοριακή Ευλογία”, που εκδίδει η παραπάνω ενορία, ένα άρθρο με τίτλο “Κατοχή σε καιρό ειρήνης;”, όπου κάνει μια ιστορική αναδρομή με αφορμή τη θλιβερή επέτειο της Γερμανικής Κατοχής (1941-2011), με αναφορές και εκτιμήσεις που φτάνουν μέχρι και το σήμερα.     Το τεύχος 103 του περιοδικού, στις σελίδες 22 ως 26 του οποίου φιλοξενείται το παραπάνω άρθρο, θα το δείτε εδώ .     Εγώ θα σταθώ σε ένα μικρό απόσπασμα του άρθρου που μου έκανε φοβερή εντύπωση γιατί φανερώνει πως ο εμφύλιος σπαραγμός που συνέβη μετά την απελευθέρωση είχε σκόπιμα υποδαυλιστεί από τους κατακτητές με τα ολοκαυτώματα που πραγματοποίησαν πριν αποχωρήσουν από τη χώρα μας. Η “ δοκιμασμένη ” -όπως αναφέρεται στ...

    Το παραπάνω ερώτημα είχε τεθεί από την κρατική τηλεόραση στα πλαίσια ενός αφιερώματος για την απελευθέρωση της Αθήνας από τους Γερμανούς κατακτητές. Το δούλεψα λίγο στο μυαλό μου και κατέληξα στην εξής απάντηση: Γιατί η έναρξη του πολέμου μας βρήκε ενωμένους σαν λαό, ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές διαφωνίες μας (και υπήρχαν πολλές τέτοιες), ενώ η λήξη του μας βρήκε διχασμένους (τα Δεκεμβριανά ήταν πολύ κοντά, χρονικά, στην απελευθέρωση της Αθήνας). Πώς να γιορτάσεις, όταν αδερφός σκοτώνει αδερφό; Δεν σου κάνει καρδιά ... Και πώς να μη γιορτάσεις, όταν βλέπεις ορκισμένους εχθρούς να τα κάνουν όλα "νερό κι αλάτι", προκειμένου να υπερασπιστούν την πατρίδα τους; Την ομόνοια τη γιορτάζεις. Τη διχόνοια πώς να τη γιορτάσεις; "Μαυρίζει" τα πάντα, όσο χαρμόσυνα κι αν είναι: γάμους, γεννήσεις, γιορτές, ... Παρά τα ολοκαυτώματα τόσων χωριών από τους κατακτητές, είναι γνωστό ότι η ελληνική ύπαιθρος από τον αδελφοκτόνο εμφύλιο είναι κυρίως που ερήμωσε (τα κ...

     Η ρεματιά Φόνισσα , στην Κορινθία, πηγάζει λίγο πάνω απ’ το χωριό Ρέθι και εκβάλει στον Κορινθιακό Κόλπο, αμέσως μετά το χωριό Καμάρι Ξυλοκάστρου, δίπλα στις νεροτσουλήθρες “Ξένος”. Στο δρόμο της προς τη θάλασσα, παρουσιάζει δύο στενά τμήματα, ένα πριν το χωριό Αμφιθέα (παχύ σκούρο καφέ βέλος με τον αριθμό 2, στο χάρτη που ακολουθεί) και ένα δυτικά του “βουνού της Παναγίας” (έτσι λέμε το βουνό που στην κορυφή του βρίσκεται η Ι. Μονή Παναγίας Κορυφής -πανηγυρίζει της Ζωοδόχου Πηγής). Με αυτό το τελευταίο στενό τμήμα του φαραγγιού (παχύ σκούρο καφέ βέλος με τον αριθμό 1, στο χάρτη) θα ασχοληθούμε, μιας και είναι και το μοναδικό που γνωρίζω (ακόμα).  Κατ’ αρχήν, για τους μη Ξυλοκαστρίτες, να πω ότι το Βουνό της Παναγίας είναι αυτό που, με τα 706μ. υψόμετρό του, δεσπόζει δυτικά του Ξυλοκάστρου (επομένως και σ’ όλα τα ...ηλιοβασιλέματα). Εδώ σας το παραθέτω χιονισμένο (φαίνεται κωνικό, αλλά απ’ το πλάι είναι τραπέζιο), στο βάθος της φωτογραφίας: ...