Καταστρεπτικοί άνεμοι στο Ξυλόκαστρο και ο ...χαρταετός!

Τις προάλλες, φυσούσαν πολύ δυνατοί νοτιοδυτικοί άνεμοι στο Ξυλόκαστρο. Η δύναμή τους ήταν τέτοια που έριξαν ένα μεγάλο πεύκο, πάνω στην Παλαιά Εθνική Οδό, στο ύψος του Πευκιά, και μία καμινάδα από τούβλα (αυτή, μάλλον κάτι άλλο, παρασυρόμενο απ' τον άνεμο, πρέπει να την γκρέμισε)! Δόξα τω Θεώ, κανείς δεν τραυματίστηκε.

Εχθές, που περπάτησα για λίγο στον Πευκιά, παντού ήταν πεσμένα κουκουνάρια καθώς και σπασμένα κλαδιά, από μικρά κλαδάκια μέχρι και ολόκληρες κλάρες και μικρά δέντρα.

Όλα αυτά μου θύμισαν την Κυριακή των Βαΐων  του 2010, όταν όλοι οι Ξυλοκαστρίτες σχολιάζαμε το πόσο δυνατοί άνεμοι φυσούσαν από το πρωί -κυριολεκτικά δεν μπορούσες να σταθείς σε ανοικτό μέρος! Και πάλι, όμως, η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν, πηγαίνοντας την άλλη μέρα να ψωνίσω στο LIDL της περιοχής στο Καμάρι (τώρα έχει κλείσει), αντίκρισα το τι είχαν κάνει οι άνεμοι αυτοί στα σκίαστρα του πάρκινγκ του καταστήματος: χοντρές μεταλλικές σωλήνες είχαν λυγίσει, σαν να ήταν από βούτυρο, μέχρι το έδαφος! Και να σκεφτεί κανείς ότι τα σκίαστρα δεν ήταν από πανί, αλλά από πυκνό δίχτυ, που παρουσιάζει πολύ μικρότερη αντίσταση στον αέρα από ένα πανί.

Μαζί με το σκίαστρο παρασύρθηκαν και οι μεταλλικές κολώνες των προβολέων που βρίσκονταν πίσω του, μία απ' τις οποίες είναι σε πρώτο πλάνο στην πρώτη φωτογραφία που σας παραθέτω.

Μόνο η μία άκρη του σκίαστρου δεν λύγισε, επειδή καλυπτόταν από το κτίριο του καταστήματος, που, στην προκειμένη περίπτωση, έδρασε σαν ανεμοθραύστης (αυτό φαίνεται και από τη σκιά του κτιρίου, στις επόμενες φωτογραφίες, με τον ήλιο να είναι στη δύση του -είπαμε, νοτιοδυτικοί άνεμοι...).

Πραγματικά θαύμασα το πόση δύναμη μπορεί να έχουν τα καιρικά φαινόμενα, όταν είναι ακραία! Πολλές φορές είχε φυσήξει δυνατά τα 8-9 περίπου χρόνια που υπήρχαν αυτά τα σκίαστρα, πρώτη φορά όμως με τόσο καταστρεπτικά αποτελέσματα.

Σας παραθέτω και μια τελευταία φωτογραφία με την ...παλάμη μου, για να αντιληφθείτε το πάχος των σωλήνων, αν και υποθέτω ότι σε όλα τα υποκαταστήματα LIDL τα ίδια σκίαστρα θα έχουν τοποθετηθεί, οπότε μπορείτε να τα δείτε στο LIDL της περιοχής σας.

Κάτι άλλο που μου θύμισαν αυτοί οι ισχυρότατοι άνεμοι, ήταν μια Καθαρή Δευτέρα, στο Μαρμάρι Ευβοίας. Η νότια Εύβοια είναι γνωστή για τους δυνατούς ανέμους που συχνά επικρατούν εκεί. Έχουν, μάλιστα, και ειδικά ονόματα για να τους χαρακτηρίσουν, ανάλογα με το τι μπορούν να παρασύρουν ("καρεκλάρης", "τραπεζάρης", κλπ.!).

Παρά τους θυελλώδεις ανέμους που επικρατούσαν και τότε, βγήκαμε σε ένα λιβάδι για να πετάξουμε το χαρταετό μας. Εδώ, να σημειώσω ότι έχουμε σαν οικογενειακή μας παράδοση να θεωρούμε ότι πετάξαμε τον χαρταετό μας, μόνο όταν εξαντλήσουμε όλη την καλούμπα με το σπάγκο, που συνήθως είναι 1.800 με 2.000 μέτρα.

Σε πρώτη φάση, και ενώ μόλις είχε σηκωθεί από το έδαφος ο χαρταετός, έσπασε το ένα ξύλο του. Κανένα πρόβλημα, αφού, χρησιμοποιώντας ένα ξυλαράκι σαν νάρθηκα και με κολλητική ταινία, τον επισκευάσαμε πάραυτα.

Όμως, για να μη ξανασυμβεί το ίδιο, έκανα δύο πράγματα: Πρώτα, άνοιξα ένα σωρό τρύπες στο χαρταετό, ώστε να μην παρουσιάζει τόση αντίσταση στον αέρα και, στη συνέχεια, έδεσα στην άκρη της ουράς του ένα μικρό κούτσουρο, όχι πάνω από κιλό, για να έχει καλύτερη ισορροπία.

Το αποτέλεσμα ήταν το αναμενόμενο και αμολήσαμε όλη την καλούμπα, μόνο που δεν ...βλέπαμε πουθενά τον χαρταετό! Κοιτώντας με τα κιάλια (ναι, είχα και τέτοια μαζί μου), είδα ότι οι τρύπες που είχα ανοίξει είχαν όχι απλά μεγαλώσει, αλλά, ουσιαστικά, αυτό που πετούσε πλέον ήταν μόνο τα ...ξύλα και η ουρά με το κούτσουρο!

Και το τελειωτικό κτύπημα: ακόμα και έτσι, όταν προσπαθήσαμε να κατεβάσουμε το χαρταετό (ή, τουλάχιστον, ο,τι είχε απομείνει απ' αυτόν), κόπηκε ο σπάγκος! Ευτυχώς, αυτό συνέβη όταν ο χαρταετός είχε απομακρυνθεί από κατοικημένες περιοχές, οπότε το κούτσουρο πρέπει να έπεσε στα χωράφια (περιττό να πω ότι κανείς άλλος δεν πετούσε χαρταετό στην περιοχή)...

Καλή Ανάσταση και κανείς «άνεμος» να μη σας σβήσει το Φως Της!