Πιο ουράνιο ...ουράνιο τόξο δε γίνεται!

    Όλοι έχουμε δει ουράνιο τόξο και αρκετοί από εμάς γνωρίζουμε και το μηχανισμό που το δημιουργεί: το φως του ήλιου πέφτει πάνω σε σταγόνες, που λειτουργούν σαν πρίσμα, και αναλύεται στα χρώματα του φάσματός του. 

Απαραίτητη μια κάπως σκούρα επιφάνεια, πίσω από τις σταγόνες -συνήθως η “μαυρίλα” από την μπόρα που μόλις απομακρύνθηκε με κατεύθυνση αντίθετη από τον ήλιο ή απλά κάποια σύννεφα πίσω από τις σταγόνες. 

Μάλιστα, επειδή ένα μέρος του φωτός δεν αναλύεται αλλά διαθλάται (αλλάζει κατεύθυνση) μέσα στη σταγόνα με αποτέλεσμα να βγαίνει από τη σταγόνα λίγο πιο πέρα από το πρώτο σημείο πρόσκρουσης, αναλύεται εκ νέου, δημιουργώντας και δεύτερο ή και τρίτο ουράνιο τόξο, με όλο και μειούμενη φωτεινότητα (προσωπικά, μέχρι τρία έχω δει).

Σας παραθέτω σχετική φωτογραφία που τράβηξα τον Μάρτη του 2014, από την παραλιακή οδό του Ξυλοκάστρου, όπου διακρίνεται σαφώς, πάνω από το πρώτο ουράνιο τόξο, το δεύτερο πιο αχνό ουράνιο τόξο:

Το ίδιο και στη φωτογραφία του Οκτώβρη του 2017, που τραβήχτηκε από το προαύλιο του σχολείου μου:

    Γεγονός είναι ότι το ουράνιο τόξο στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων σχηματίζεται σε κάποιο σημείο του ορίζοντα. Μια σπάνια περίπτωση σχηματισμού του καταμεσής στον ουράνιο θόλο μού έτυχε τον Δεκέμβρη του 2015, την ώρα που έκανα μάθημα στο προαύλιο (τα καλά τού να είναι κανείς γυμναστής!).

Ένας μαθητής το παρατήρησε πρώτος και, στη συνέχεια, τα παιδιά, που γνωρίζουν ότι μ’ αρέσει να φωτογραφίζω τα ωραία του Θεού, με παρότρυναν ν’ απαθανατίσω με την κάμερα του κινητού μου το φαινόμενο.

Είναι η περίπτωση που κοντά σε κάποιες σταγόνες υπάρχουν σύννεφα που δεν έχουν μετατραπεί σε βροχή και λειτουργούν σαν επιφάνεια προβολής. Το φαινόμενο κράτησε αρκετή ώρα (μπορεί και δέκα λεπτά ως ένα τέταρτο), μέχρι που τα αραιά σύννεφα διαλύθηκαν εντελώς. Σας παραθέτω τις δύο φωτογραφίες που τράβηξα, με χρονολογική σειρά, και ελπίζω να σας δημιουργήσουν τον ίδιο θαυμασμό που νοιώσαμε εγώ και οι μαθητές μου:

Νομίζω ότι τώρα καταλάβατε τον τίτλο της ανάρτησής μου, αφού πιο ουράνιο ...ουράνιο τόξο δε γίνεται!