Το μυστικό της επιτυχίας του Αντετοκούνμπο και η ...Εκκλησία!

     Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία του Γιάννη Αντετοκούνμπο, του παιδιού που ξεκίνησε μέσα στη φτώχεια και έφτασε να είναι ο κορυφαίος καλαθοσφαιριστής (μπασκετμπολίστας) στον κόσμο, σπάζοντας, το ένα μετά το άλλο, όλα τα ιστορικά ρεκόρ που αφορούν το άθλημά του!

Πόσοι όμως γνωρίζουμε το μυστικό αυτής της επιτυχημένης πορείας του;

Η αλήθεια είναι ότι, για όσους παρακολουθούμε εδώ και χρόνια αυτήν την πορεία, μόνο μυστικό δεν είναι αυτό που τον οδήγησε τόσο ψηλά.

Ίσως, όμως, είναι η πρώτη φορά που το φανερώνει τόσο ξεκάθαρα σε μια πρόσφατη συνέντευξή του, από την οποία παραθέτω μεταφρασμένα αποσπάσματα, με κάποια σημεία τονισμένα από εμένα:

Δημοσιογράφος: Είστε 26 χρονών και ενώ έχω καλύψει συνεντεύξεις πολλών αθλητών, ως τα 30 τους χρόνια δεν φαίνεται να έχουν χάσει την αίσθηση του εγωισμού τους. Εσάς, ποιος σας δίδαξε να μην έχετε εγωισμό, για ποιο λόγο είναι αυτό σημαντικό και πώς μπορείτε να το διαχειρίζεστε; 

Γιάννης Αντετοκούνμπο: Από την δική μου εμπειρία, μπορώ να πω ότι, συνήθως, όταν κάτι επιτυγχάνουμε, την επόμενη ημέρα μας απορροφά, μας αποσπά όλο το ενδιαφέρον.

Η νοοτροπία μου είναι ότι όταν εστιάζεις στο παρελθόν, τότε αυτό είναι εγωισμός: « Έκανα αυτό, πέτυχα εκείνο!». 

Όταν εστιάζεις στο μέλλον, τότε αυτό είναι η υπερηφάνειά σου. Μιλάς με υπερηφάνεια και λες: «Την επόμενη φορά θα καταφέρω αυτό, θα καταφέρω εκείνο!» κι ας μην έχει τίποτα από αυτά συμβεί.

 

Προσπαθώ να εστιάζω στην στιγμή, στο παρόν. Αυτό είναι ταπεινότητα. 

Προσπαθώ να είμαι ταπεινός, να μην έχω προσδοκίες, να απολαμβάνω το παιχνίδι και να δίνω όλες μου τις δυνάμεις. 

Είχα ανθρώπους στην ζωή μου, που με βοήθησαν σε αυτό. 

Είναι μια δεξιότητα την οποία προσπάθησα να αποκτήσω και να γίνω άριστος σε αυτήν. Χρειάστηκε και χρειάζεται δουλειά για αυτό και δεν θα σταματήσω να δουλεύω για την δεξιότητα αυτή.

Η "ταπεινότητα", λοιπόν ("ταπείνωση" το λέμε στην Ορθοδοξία, αλλά, στην καθομιλουμένη, αυτός ο όρος έχει καταλήξει να δηλώνει κάτι που μας επιβάλλεται από έξω και όχι μια αυτόβουλη στάση ζωής, που είναι και η πραγματική της έννοια), είναι το μυστικό της επιτυχίας του Γιάννη Αντετοκούνμπο!

Στην Ορθοδοξία, η ταπείνωση είναι η βάση όλων των αρετών (και των αθλητικών, όπως αποδεικνύεται!) και ο εγωισμός η ρίζα όλων των παθών.

Κι εδώ, ερχόμαστε στις φράσεις του Γιάννη "Προσπαθώ να είμαι ταπεινός" και "Είχα ανθρώπους στην ζωή μου, που με βοήθησαν σε αυτό.", για να δούμε ότι δεν είναι τυχαία η ταύτιση της στάσης ζωής του με τη διδασκαλία της Εκκλησίας:

Ελάχιστοι γνωρίζουν πως ο «Greek Freak» έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη πνευματική σχέση με τον πατέρα Ευάγγελο Γκανά, ιερέα στον ναό του Αγίου Μελετίου στα Σεπόλια, όπου και βαπτίστηκε μαζί με τον αδελφό του Αλέξανδρο στις 28 Οκτωβρίου 2012 και πήγαινε Κατηχητικό, από Δ΄ Δημοτικού, μέχρι και που τελείωσε το λύκειο!

Μάλιστα, ο Γιάννης ήταν ο συνδετικός κρίκος της οικογένειας με την ενορία. Τα χρόνια που πέρασε στην Εκκλησία και στο κατηχητικό ήταν χρόνια μιας πορείας προς την ενηλικίωση και μιας διαμόρφωσης του χαρακτήρα του.

Ο ίδιος ο Γιάννης έχει πει, σε συνέντευξή του για τον π. Ευάγγελο:

""Όταν ήμουν μικρός πήγαινα στο κατηχητικό και ήταν ένας άνθρωπος που μας βοηθούσε πάρα πολύ, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μας βοηθούσε! Όταν πηγαίνω στην Ελλάδα πάω και τον βλέπω." (Πηγή).

Αλλά και ο πατήρ Ευάγγελος έχει πει για τον Γιάννη: 

"Ποτέ δεν τον θυμάμαι να έχει έναν γογγυσμό ή μια αίσθηση ότι αδικείται από τη ζωή και να γίνεται επιθετικός απέναντι στην κοινωνία. ... Μπορεί να υπερίπταται στα γήπεδα, αλλά στην πραγματική ζωή νομίζω ότι πατάει στα πόδια του.

...

Ο Γιάννης πήγε σχολείο στην Ελλάδα, έγινε χριστιανός στην ίδια χώρα και τώρα μπορεί να ζει στην άλλη μεριά του Ατλαντικού κουβαλώντας τις αναμνήσεις του ως πολύτιμο οδηγό στη μετέπειτα ζωή του.

...

Δεν με εκπλήσσει που ο Γιάννης αναφέρεται συνέχεια στην Ελλάδα. Η μητέρα του ήθελε να είναι παρούσα στην ενορία, όχι ως ο άνθρωπος που ζητάει βοήθεια για να ξεπεράσει οικονομικά προβλήματα, αλλά ως ένας άνθρωπος που νιώθει ότι είναι ζωντανό μέλος μιας ισότιμης κοινότητας. Γι’ αυτό έχουν κι αυτές τις αγαθές μνήμες" (Πηγή).

Αλλού είχε πει:

"Τότε, σε μια δύσκολη εποχή για το μεταναστευτικό και σε μια γειτονιά όπου υπήρχαν κι άλλες απόψεις για το πώς πρέπει να φερόμαστε στους ανθρώπους από άλλες χώρες, η ενορία του Αγίου Μελετίου και το Κατηχητικό τον ”αγκάλιασαν”, τον έκαναν να νιώσει πολύ καλά. Γι’ αυτό και έχει τόσο αγαθές μνήμες από εμάς." (Πηγή).

Τελειώνω, θέτοντας το ερώτημα:

Άραγε, πόσοι από εμάς έχουμε εκτιμήσει αυτό το μυστικό της επιτυχίας στη ζωή μας, που η Εκκλησία μας, αιώνες τώρα, μας προσφέρει απλόχερα;

Ας είναι η τεράστια επιτυχία του Γιάννη μια αφορμή για να το σκεφτούμε...