Η πεζογέφυρα των στεναγμών, στην Κόρινθο: Τρεις μήνες μετά, ο παραλογισμός συνεχίζεται!
Πριν από τρεις μήνες και εν όψει δημοτικών εκλογών, είχα αναδείξει τον παραλογισμό που επικρατούσε στην κατασκευή μιας πανέμορφης κατά τ' άλλα πεζογέφυρας, στο παραλιακό μέτωπο της πόλης της Κορίνθου (βλ. εδώ).
Συνοπτικά, το παράλογο της υπόθεσης ήταν η ύπαρξη ράμπας, μόνο στη μία μεριά της πεζογέφυρας, και συνεχίστηκε (το παράλογο), όταν, έχοντας κατασκευαστεί η άλλη ράμπα, στο πλάι της άλλης μεριάς, δεν είχε κοπεί το κάγκελο, που εμπόδιζε την πρόσβαση σ' αυτήν!
Σήμερα, και με την υπόθεση των εκλογών να έχει λήξει, επισκέφτηκα ξανά το χώρο και διαπίστωσα ότι το κάγκελο βρίσκεται ακόμα εκεί!
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι υπήρξε απλά αδιαφορία από τον Δήμο Κορινθίων, όμως υπάρχουν κάποια στοιχεία που δείχνουν ότι έγιναν αρκετές εργασίες στη γέφυρα αυτούς τους τρεις μήνες που μεσολάβησαν από την προηγούμενη ανάρτησή μου:
Πρώτον, τοποθετήθηκε επιδαπέδιος φωτισμός, όπως διακρίνεται στην παραπάνω φωτογραφία, για να φωτίζει ...τι, άραγε; Μια ράμπα που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί;
Δεύτερον, προχώρησε η κατασκευή της "τριήρους", όπως φαίνεται από τις ακόλουθες δύο φωτογραφίες:
Ευτυχώς, αριστερά και δεξιά του "ακρόπρωρου", που κατασκευάστηκε...
...άφησαν ένα μέτρο χώρο για να μπορούν να περάσουν και αμαξίδια (η σαγιονάρα μου είναι 30 πόντους):
Επομένως, όλους αυτούς τους μήνες, με συνεργεία πάνω στην πεζογέφυρα, δεν βρέθηκε κάποιος να πει σ' έναν σιδερά να κόψει αυτό το ...ρημαδοσίδερο!
Ο καθένας "κοίταζε τη δουλειά του", χωρίς, ουσιαστικά, να νοιάζεται για τη λειτουργικότητα του αποτελέσματος της ...δουλειάς του!
Μου θύμισε κάποιες παραμονές Χριστουγέννων, που είχε φύγει το σχοινί της σημαίας του σχολείου που υπηρετώ από την τροχαλία της κορυφής του δεκάμετρου ιστού και, απευθυνόμενος σε συνεργείο του δήμου, με όχημα με γερανό και καλάθι, που, εκείνη τη στιγμή περνούσε απ' έξω και τοποθετούσε τα εορταστικά φωτιστικά στις κολόνες, ώστε να βοηθήσει, έλαβα την απάντηση:
"Δεν έχουμε εντολή για κάτι τέτοιο. Απευθυνθείτε στο δήμο." (τελικά, απευθύνθηκα στην ...ενορία μου, που μου δάνεισε μια πυροσβεστική σκάλα κι έκανα τη δουλειά μου -ξύπνησε ο ...κασκαντέρ μέσα μου)!
Θα τελειώσω την ανάρτησή μου, με μια τελευταία φωτογραφία-λεπτομέρεια, από την φρεσκοφτιαγμένη ξύλινη κατασκευή της "τριήρους", που, μαζί με το γκράφιτι στο "ακρόπρωρο" (σε προηγούμενη φωτογραφία), δείχνει κατά πόσο κι εμείς, ο απλός λαός, σεβόμαστε οτιδήποτε δημιουργείται για να ομορφύνει την καθημερινότητά μας.
Δυστυχώς, τέτοιος λαός είμαστε και ανάλογους άρχοντες εκλέγουμε!...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου