Τα Κορινθιακά Μετέωρα, οι φυσικοί "πολυέλεοι" και η σπάνια ελληνική ίριδα!

     Στην Κορινθία, και έχοντας ανηφορίσει  από Δερβένι για Φενεό (είναι ένας από τους δρόμους που θα σας βγάλουν στην πανέμορφη λίμνη Δόξα), λίγο μετά τη διασταύρωση για Κάτω Ταρσό, αν κοιτάξουμε στα δεξιά μας, θα δούμε ένα μεγαλειώδες τοπίο με μετεωρίτικα βράχια (κροκαλοπαγή). Πρόκειται για τα βράχια, σε μια σχισμή των οποίων είναι χωμένη η Παναγία του Βράχου (εορτάζει στις 23 Αυγούστου), πολύ κοντά στο χωριό Κάτω Ταρσός (άρα, πρέπει να γυρίσετε πίσω και να πάρετε το δρόμο για εκεί), η οποία διακρίνεται από μακριά, χάρη στο λευκό σταυρό που βρίσκεται στο ταρατσάκι της, και είναι πάντα ανοιχτή για να την επισκεφθεί κανείς. Από πάνω της, βρισκόταν το σχεδόν απόρθητο κάστρο του Ταρσού (ή Σφυρών) και πολύ κοντά της το ησυχαστήριο της Αγίας Τριάδας (εγκαταλελειμένο τώρα πια).

Η όλη περιοχή -δίκαια πιστεύω- έχει χαρακτηριστεί σαν τα "Κορινθιακά Μετέωρα". Τεράστια έλατα συμπληρώνουν το απίθανο σκηνικό.

Αν πάτε, μην παραλείψετε να μπείτε στο πορτάκι, αριστερά από το τέμπλο, που βγάζει στο ταρατσάκι με το σταυρό και την υπέροχη θέα στο όρος Ζήρεια και την κοιλάδα του ποταμού Όλβιου.

Σας παραθέτω φωτογραφίες μου, που έχουν τραβηχτεί σε δύο εποχές (φθινόπωρο και χειμώνα) και, στη χειμωνιάτικη "έκδοση" περιλαμβάνουν και δύο θάμνους, που, από τους πάγους, έχουν μετατραπεί σε κομψοτεχνήματα-"πολυελέους" απίστευτης ομορφιάς!

Κατ' αρχήν, το βράχινο συγκρότημα, όπως φαίνεται από το δρόμο Δερβενίου-Φενεού:

Εδώ, από τον Κάτω Ταρσό, όπως πλησιάζουμε:

Η Παναγία του Βράχου, από πιο κοντά:

Και το ησυχαστήριο της Αγίας Τριάδας:

Η ιστορία της Παναγίας του Βράχου πάει πίσω στα τέλη του 15ου αιώνα και έχει να κάνει με την παράδοση στους Τούρκους, μετά από πολιορκία και αφού είχαν ανακαλύψει και καταστρέψει τον αγωγό νερού, του Κάστρου του Ταρσού. Οι Τούρκοι δεν τήρησαν τη συμφωνία και όρμησαν να σφάξουν τους εναπομείναντες υπερασπιστές του κάστρου.
Κάποιες γυναίκες, για ν' αποφύγουν την ατίμωση, έπεσαν από τον γκρεμό των εκατό μέτρων, μαζί με τα παιδιά τους. Μία απ' αυτές, την ώρα που έπεφτε, επικαλέστηκε την Παναγία μας και, με θαυματουργικό τρόπο, βρέθηκε σώα και αβλαβής στη ρίζα του βράχου!
Από το δικό της τάμα ξεκίνησε να χρησιμοποιείται η σχισμή, κοντά στο σημείο που έπεσε, ως εξωκλήσι  της Παναγίας, με νερό ν' αναβλύζει μέσα απ' το βράχο και με μόνο κάποιες εικόνες ακουμπησμένες στα τοιχώματά της. Αρκετά αργότερα, τον 16ο αιώνα, δημιουργήθηκε το κτίσμα που βλέπουμε σήμερα.

     Καθώς διασχίζετε το χωριό του Κάτω Ταρσού, αξίζει να σταματήσετε για να δείτε το όμορφο εσωτερικό του εξωτερικά αδιάφορου καφενείου του. Ο ιδιοκτήτης του, Παναγιώτης Τετσώνης, γύρω στα 50 του(!), επηρεασμένος από γνωστή εκπομπή ζωγραφικής της TV, δοκίμασε το ταλέντο του στην απεικόνιση τοπίων του τόπου του, με ικανοποιητικά νομίζω αποτελέσματα, που εκτίθενται σε πίνακες στον τοίχο απέναντι από την είσοδο του καφενείου. Το αποκορύφωμα είναι ότι έχει ζωγραφίσει και τους τοίχους και το ταβάνι, δημιουργώντας ένα πανέμορφο φυσικό ντεκόρ στο μαγαζί του! Χαρακτηριστικά αναφέρω τους αετούς που "πετούν" περήφανοι στον όμορφο "ουρανό"-ταβάνι, τα ποτάμια, τα έλατα, κλπ.

Σας παραθέτω σχετική φωτογραφία του Γιάννη Κωστάρη, από το περιοδικό Ελληνικό Πανόραμα (τεύχος 73) -ο ζωγράφος  είναι ο όρθιος κύριος:

Ακολουθούν οι χειμωνιάτικες φωτογραφίες:

Και, τέλος, οι φυσικοί “πολυέλεοι”, δηλαδή οι θάμνοι με τα κρύσταλλα του πάγου πάνω τους:

Στην Παναγία του Βράχου ήμασταν, στον έβδομο και τελευταίο σταθμό μιας από τις περιηγήσεις που έκανα σε κάποιους καλούς φίλους, το Σάββατο 6 Μαΐου του 2017, όταν, λίγο πιο πέρα από το μέρος που βρισκόμουν και κάτω από τα επιβλητικά βράχια, διέκρινα κάποια μωβ σημάδια μέσα στο πράσινο, που δεν θύμιζαν κάποια από τα συνηθισμένα αγριολούλουδα, κυρίως λόγω του σχετικά μεγάλου μεγέθους τους. Με την υποψία ότι μπορεί να επρόκειτο για απλά σκουπίδια (τα οποία, πιστέψτε με, τα έχω συναντήσει στα πιο απόκρημνα και απίθανα σημεία της χώρας μας!), πλησίασα για να δω από πιο κοντά τι ακριβώς ήταν αυτό που έβλεπα.

Αυτό που αντίκρισα με έκανε ν’ αναφωνήσω: "Θεέ μου, πόσο μπορεί να μ’ αγαπάς τον ανάξιο!". Εκεί, μπροστά μου, υπήρχε ένα σπάνιο όσο και πανέμορφο αγριολούλουδο, που υπάρχει μόνο στη βόρεια Πελοπόννησο και συγκεκριμένα στα βουνά Σαϊτάς, Ζήρεια και Χελμός (ανάμεσα σε Ζήρεια και Χελμό βρισκόμασταν) και το οποίο υπολογίζεται ότι αριθμεί γύρω στα χίλια φυτά όλα κι όλα! 

Την ίριδα iris hellenica!!! 

Αυτή η ίριδα, θεωρήθηκε κάποτε σαν ένας τύπος της iris germanica, όμως, πολύ σύντομα, έγινε αντιληπτό ότι ήταν ένα διαφορετικό και αρκετά σπάνιο είδος ίριδας.

Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες με το κινητό μου και μόνο η μία είναι αρκετά καθαρή, λόγω των ανέμων που έπνεαν στην περιοχή και κουνούσαν το φυτό.

Η πρώτη είναι κοντινή και δείχνει μόνο το άνθος (αυτή είναι και η μόνη καθαρή -μπορείτε να υπολογίσετε το μέγεθος του άνθους από τα γειτονικά πουρναρόφυλλα):

Η δεύτερη δείχνει όλο το φυτό (είναι φανερή η πρώτη της διαφορά από την iris germanica, που τα φύλλα της υψώνονται προς τα πάνω, ενώ εδώ απλώνονται πιο χαμηλά):

Τέλος, τράβηξα και μια τρίτη, στην οποία φαίνονται τα χαρακτηριστικά βράχια της Παναγίας του Βράχου:

Σας παραθέτω και μια φωτογραφία μου της iris germanica, δίπλα στον Άγιο Σώζοντα, στο Λιμένι της Μάνης (εδώ φαίνεται και η δεύτερη διαφορά από την iris hellenica, που είναι το αρκετά μεγαλύτερο άνθος, κάτι που μπορείτε να καταλάβετε αν σκεφτείτε ότι τα αγκωνάρια, με τα οποία είναι κτισμένος ο φράχτης που βρίσκεται δίπλα της, δεν είναι …χαλίκια!):

Το είδος iris hellenica ανήκει στα κινδυνεύοντα (βλ. εδώ, όπου θα δείτε και αρκετές φωτογραφίες του Σπύρου Αποστολόπουλου, από τη Ζήρεια) και έχει καλλιεργηθεί επιτυχώς στο Βοτανικό Κήπο της Κοπεγχάγης, καθώς και στον κήπο του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή, αλλά χωρίς άνθηση τη δεύτερη χρονιά εκεί, κάτι που φανερώνει την προτίμησή της στα ψυχρά κλίματα (βλ. εδώ, δυστυχώς στα Αγγλικά, στο κεφάλαιο cultivation).