Μικρές χαρές!

Σας παραθέτω ένα πολύ όμορφο, τρυφερό και διδακτικό βιντεάκι, που μας θυμίζει ότι τίποτα απ’ αυτά που μας συμβαίνουν δεν πρέπει να μας εμποδίζει ν’ απολαμβάνουμε τις μικρές χαρές της ζωής. 

Όταν το κάνω εγώ, πάντως, με κατηγορούν για αναισθησία ή ότι βρίσκομαι "στον κόσμο μου". Εγώ, πάλι, επιμένω να μην καταλαβαίνω γιατί, επειδή, π.χ., μόλις κήδεψα τη μανούλα μου, θα πρέπει να μη χαρώ με τη θέα ενός όμορφου αγριολούλουδου, που άνθισε στην άκρη του δρόμου, ή με το χαμογελαστό πρόσωπο ενός παιδιού, που παίζει αμέριμνα με τους φίλους του ... Ίσα-ίσα που αυτά αποτελούν και την παρηγοριά μου στα βάσανα και τις δυσκολίες της ζωής.

Και αυτά τα βάσανα και οι δυσκολίες της ζωής, με τη σειρά τους, είναι αυτές που με κάνουν να εκτιμήσω αυτά τα μικρά και ασήμαντα όλο και περισσότερο. Για παράδειγμα, έχω συλλάβει τον εαυτό μου να ευχαριστεί το Θεό ακόμα και για το γεγονός ότι μπορώ να κάνω τη ...φυσική μου ανάγκη κανονικά, χωρίς ουροκαθετήρες και κλύσματα, μετά από λίγο καιρό που πέρασα στο νοσοκομείο, βλέποντας ανθρώπους να ταλαιπωρούνται αφάνταστα γι αυτό που πριν το θεωρούσα δεδομένο!

Για την Ορθοδοξία, βέβαια, ο ευχαριστιακός τρόπος ζωής είναι ο μόνος τρόπος ζωής, αλλά αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα για να το παρουσιάσουμε εδώ.

Χαίρομαι που αυτό το πεντάλεπτο βίντεο το δημιούργησε ένας Έλληνας, ο Κωνσταντίνος Πιλάβιος. Δείτε το μέχρι το αναπάντεχο τέλος, αλλιώς δε θα καταλάβετε τίποτα...

Ευχάριστη έκπληξη για μένα ήταν η διαπίστωση ότι πρωταγωνιστής του βίντεο είναι ο Λευτέρης Ελευθερίου, ένας ηθοποιός που εκτιμώ ιδιαίτερα και που, τότε που φτιάχτηκε το βίντεο (2008), ήταν μάλλον άγνωστος (έγινε γνωστός παίζοντας περισσότερο κωμικούς ρόλους).

Ελπίζω να σας αρέσει: